ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είδα χθές στο facebook την  πρώτη μου  σχέση, είμασταν μαζί τρία χρόνια  17- 19 ετών.Εκείνη την εποχή ήταν ένα όμορφο και ευαίσθητο κορίτσι. Είχα επενδύσει πολύ συναισθηματικά και είχα πολύ ανάγκη την συντροφιά και την παρέα της. ( χωρισμένοι γονείς, άσχημη οικογενειακή ατμόσφαιρα)Ηταν για εμένα  ένα προσωπο φροντίδα και αγάπης.  Κάναμε μια βαθιά  στένη συναισθηματική σχέση και βρισκόμασαταν καθημερίνα σχολείο και κάποια απογέυματα μετά τα φροντιστίρια κλπ.Φυσικα μετά απο ενα χρόνο άρχισαν πιέσεις ( οικογένεια, και προβλήματα) και μπήκαμε στην διαδικασία συντομος χωρισμών και επανσυνδέσεων, οι οποιοί και μου προκαλούσαν πόνο και μοναξία και συναισθήματα απόρριψης.Θυμάμαι ψυχοσωματικά που ακολουθούσαν ( εξανθήματα, ερπήςκλπ_) αυτή ήταν σαν γυναίκα πιο δυνατή άλλωστε αυτή με χώριζεΤελικά χωρίσαμε οριστικά όταν είδα ότι τα έφτιαξε με ενα μεγαλύτερο κατα δέκα χρόνια και έπεσα σε βαθιά θλίψη και πόνο ενω ο χαρακτήρας μου ( εξαρτητικός - άγχος εγκατάλειψης)  τον έκανε βαθύτερο.Έκανα κανά δυο χρόνια να την ξεχάσω και με τον καιρό έφυγαν τα έντονα συναισθήματαΣτο μεταξύ την έχασα,  άλλαξε πόλη για εργασία και οι δικές μου  οι υποχρεώσεις , νέες σχέσεις, αποχωρισμοί πήραν την θέση της.Έχθες την νύχτα είδα το profil  στο facebook , είναι 40 αρα πλέον, μητέρα φαντάζομαι, δεν είδα παιδιά ,είχε προσθέσει με το πέρασμα του χρόνου κιλά και γενικά οπως ολοί μας σ΄ αυτή την ηλικία βλέπουμε τις αλλαγές σε κορμή  και ψυχή.Συναισθήματα.. νοσταλγία, αγάπη και μια μικρή πίκρα για τον χρόνια που έφυγαν.Τελικά που πάει η αγαπή όταν χάνεται;