ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βράδυ έχασα τον άνθρωπο της ζωής μου από τη ζωή μου,το μόνο άνθρωπο που με νιώθει,που με καταλαβαινει.Αυτή τη φορά δεν θα γυρίσει όπως πάντα,το νιώθω βαθιά μέσα μου.Νιώθω κενό,απελπισία,θέλω να ουρλιαξω. Έκλαιγε με λυγμούς την ώρα που χωριζαμε.Γιατί δεν βρήκαμε μια λύση? Γιατί βρήκαμε τόσες αφορμές? Τόσο καιρό ψάχναμε λύση και τελικά καταλήξαμε στη χειρότερη.Ο χρόνος για πισωγυρισματα τελείωσε όμως πια.Είναι κομμάτι του εαυτού μου,είναι η αγάπη μου,ο έρωτας μου.Μέχρι και την τελευταία στιγμή μου έλεγε πως με αγαπάει όσο δεν αγάπησε ποτέ και δεν με αφηνε να φύγω και δεν τον άφηνα να φύγει.Δεν αντέχω το βάρος.Δεν αντέχω.Νιώθω σαν να μου έχουν κόψει ένα κομμάτι από το σωμα μου.Πονάω.