ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω εδώ γιατί είμαι μόνη μου... Εντελώς μόνη...Μόλις πήρα το πτυχίο μου.. Είμαι άνεργη και μ΄έχει πιάσει απελπισία.. Όλοι μου λένε ότι είναι νωρίς ακόμα όμως εγώ απογοητεύομαι.. Ούτε για σερβιτόρα δεν με παίρνουν επειδή δεν έχω εμπειρία.. Ξυπνάω το πρωί και κάθομαι μέχρι το μεσημέρι στο κρεβάτι.. Όχι δεν είμαι τεμπέλα.. Απλά νιώθω ότι ούτε το σώμα μου δεν με βοηθάει πια.. Νιώθω κουρασμένη, άρρωστη κάθε μέρα.. Όλο λέω οτι θα κάνω γυμναστική , θα κάνω κάποιο χόμπυ όμως δεν έχω διάθεση για τίποτα.. Κάθομαι όλη μέρα χωρίς να κάνω σχεδόν τίποτα. Είμαι πολύ απογοητευμένη απο τον εαυτό μου που νιώθει έτσι. Φοβάμαι ότι πέφτω σε κατάθλιψη.. Επίσης έχω χάσει όλους μου τους φίλους.. Οι μισοί έφυγαν στο εξωτερικό μέσα σε έναν χρόνο (4 άτομα) και οι άλλοι μισοί ή είναι πολύ απασχολημένοι ή εχουν τις σχέσεις τους ή ετοιμάζονται να φυγουν κ αυτοί έξω. Οι γονείς μου λείπουν όλη μέρα αλλά κ οταν μιλάμε δεν δείχνουν κατανόηση και γενικά δεν υπάρχει επικοινωνία.. Η αδερφή μου δεν μου μιλάει καλά καλά γιατί ειναι υστερική άρα καλύτερα που δεν μου μιλάει..Το αγόρι μου έφυγε κ αυτό για σπουδές στο εξωτερικό και όταν μιλάμε στο τηλέφωνο όλο τσακωνόμαστε γιατί ξεσπάω τα νεύρα μου πάνω του. Αλλωστε εχει κ αυτός τα δικά του προβλήματα.. Μου έχει πει να πάω εκεί μαζί του όμως δεν έχω καθόλου λεφτά κ δεν θέλω να τον επιβαρύνω και επιπλεον αν πω κατι τέτοιο στους γονείς μου θα γίνει πόλεμος κ πραγματικα΄δεν θα το αντέξω.. Είμαι σε αδιέξοδο.. δεν ξέρω τι να κάνω για να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση.. Και δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει.. Πρώτη φορά είμαι τόσο μονη μου.. Και αν ένα πράγμα δεν θέλησα ποτέ να μου συμβεί είναι να είμαι μόνη.. Ήθελα απλά να πω σε κάποιον πως νιώθω.. Να είστε όλοι καλά..