ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας το θέμα μου έχει να κάνει με τον άνδρα που είμαι εδώ και λίγο καιρό μαζί του . Όπως γράφω και στον τίτλο νομίζω καταλαβαίνετε με τι έχει να κάνει η εξομολόγηση μου . Πριν 1 χρόνο δούλευε και μάλιστα σε πρόγραμμα 8 μηνο που δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος τα χρήματα ήταν καλά αν και ο ίδιος ήθελε περισσότερα κάτι που δεν γίνεται . Μου έχει πει πολλές φορές έχει τελειώσει γεωπόνος στο πανεπιστήμιο και έχει πολλές γνώσεις αλλά δουλειά πάνω στον κλάδο του δεν βρίσκει . Του έχω εξηγήσει ότι στην σημερινή εποχή αρκετά δύσκολο μόνο αν βρει μέσω προγραμμάτων μια θέση αν και ενώ όλα αυτά τα λέει βλέπω και νιώθω ότι δεν θέλει να δουλέψει . Βαριέται συνεχώς είναι 33 χρονών κουράζεται εύκολα γενικά βλέπω πως δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα μόνο το ερωτικό κομμάτι σκέφτεται αλλά και αυτό βαριέται. Τα γράφω όλα αυτά διότι με στεναχωρεί που βλέπω δεν έχει όρεξη για ζωή , δεν βλέπω να κουνιέται και ποιο πολύ σκέφτεται εγώ να έχω δουλειά παρα ο ίδιος που ώρες ώρες σκέφτομαι θέλει εγώ να δουλεύω και ο ίδιος να κάθεται . Όλοι μέρα κοιμάται και είναι μέσα στα νεύρα και την αρνητικοτητα. Με περνει τηλέφωνο και γκρινιάζει και έχω και εγώ τα δικά μου μέ έχει επηρεάσει και ο εγκλεισμός έχω μείνει χωρίς δουλειά και ψυχολογικά είμαι χάλια απλά χαμογελάω και δείχνω χαρούμενη ενώ μέσα μου έχω μια θλίψη... Τι θα κάνω που μου χαλάει την διάθεση στο τηλέφωνο που ακόμη αποφεύγω μην το σηκώνω πλέον με διάφορες δικαιολογίες γιατί με επηρεάζει η αρνητικοτητα όλο λέει άντε να βρούμε δουλειά , και άντε να βρούμε δουλειά , και μετά αρχίζει για τα μέτρα και πότε θα μας ανοίξουν , έπειτα τσακώνεται με τους γονείς του λες και είναι μικρό παιδί ... Τι να πω για όλα αυτά ?