ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έξι μήνες μου είπαν πως πέρασαν. "Μα είναι δυνατόν; Έξι μήνες;" "Ε ναι! Φτάνει πια! Θα αρρωστήσεις κορίτσι μου στο τέλος!" Πήρα μια βαθιά ανάσα, έκλεισα τα μάτια, τα ξανάνοιξα και μπήκα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι είχα αφήσει το Τέρας έξι μήνες εκεί μέσα! Κλειδωμένο θα μου πεις ήταν, όχι μόνο του, όμως, θα σου απαντήσω. Και τις καθημερινές του επισκέψεις τις είχε και το φαϊ του και το νερό του και όλα του. Σαν τα μάτια μου το πρόσεχα. "Τι θέλεις Τερατάκι μου να φας σήμερα;" το ρώταγα. "Μμμ... για να δω. Σήμερα θα ήθελα ένα πακέτο τσιγάρα- από τα βαριά, μην ξαναμπερδευτείς- για πρώτο, τρεις κούπες καφέ σκέτο και πικρό, για δεύτερο και να το συνοδεύσουμε με ένα ποτήρι δάκρυα του 2014". "Ότι πεις Τερατάκι μου! Τα ετοιμάζω και στα φέρνω!" Έτσι πέρασαν έξι μήνες και το Τέρας, από τα νεύρα του για τον εγκλεισμό που είχε υποστεί τόσο καιρό, γινόταν όλο και πιο απαιτητικό, αχόρταγο. "Πότε θα με βγάλεις έξω;" μου έλεγε κάθε τόσο. "Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι!" του απαντούσα. Ώρα ήταν τώρα να το βγάζω και βόλτες, να βλέπει ο καθένας το Τέρας, το Τέρας μου, και να αρχίζει τις περίεργες ερωτήσεις "καλέ που το έκρυβες αυτό τόσο καιρό;" Όχι! Το Τέρας έπρεπε να μείνει κλειδωμένο. Στο κάτω- κάτω δεν ενδιέφερε και κανέναν ούτε το Τέρας μου ούτε τι έκανα εγώ μαζί του. Ας μην καταλάβαινε λοιπόν κανείς τίποτα. Και δωσ' του να πεισμώνει το Τέρας. Ήξερε βλέπεις το σκασμένο ότι του είχα αδυναμία. Δεν θα το άφηνα και νηστικό... "Τι τραβάει η όρεξη σου θηριάκι μου σήμερα;"του έλεγα χαμογελαστά να το αποσπάσω από τον "εγκλεισμό" του. "Τώρα θα σε φτιάξω εγώ!" σκεφτόταν εκείνο. "Να μου φέρεις γρήγορα δυο πακέτα τσιγάρα και ένα ποτήρι μπύρας- το μεγάλο- καυτά δάκρυα!" Τσιμουδιά η Ελενίτσα. Προκειμένου να κρατήσει το Τέρας κλειδωμένο θα έκανε τα πάντα. Τσιγάρα το Τέρας; Φουγάρο της Χαλιβουργικής η Ελενίτσα. Δάκρυ το Τέρας; Να ξύνει με τα νύχια τις πληγές η Ελενίτσα. Όλα γι' αυτό το αχάριστο, αχόρταγο πλάσμα που τρύπωσε μια μέρα στη ζωή και το δωμάτιο της και αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Και τώρα που αυτό βαρέθηκε και η Ελενίτσα συνήθισε εκείνο ήθελε να φύγει! Άκουσον άκουσον!