ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω να γκρινιαξω για ολα τα στραβα της ζωης μου κι επειδη δεν εχω που να τα πω θα τα πω εδω.Ετσι κι αλλιως ολοι μεσα στη γκρινια ειμαστε εδω μεσα απ'οτι βλεπω.Αρχιζω με το οτι δεν εχω παρεες κι απο κει πιστευω οτι ξεκινανε ολα.Οποτε αφου δεν εχω παρεες (που να τις γουσταρω τουλαχιστον) δεν βγαινω και με εχει φαει η μιζερια.Αυτη η μιζερια μου προκαλει θλιψη κι ετσι δεν δειχνω προσιτη στους αλλους ουτε και νομιζω οτι οι αλλοι εχουν ορεξη να γνωρισουν εναν ανθρωπο που εχει κατεβασμενα τα μουτρα.Φαυλος κυκλος.Μετα ειναι και η συναισθηματικη πλευρα.Ερωτευμενη φουλ με ανθρωπο που δεν πρεπει και σε ηλικια (εγω) που δεν θα επρεπε να την πατησω ετσι.Ολοι λεμε "αχ να μου τυχει ενας ερωτας".....ναι οκ ωραια τα συναισθηματα και το παθος αλλα κι αυτος ο πονος? Πως θα περασει?Δεν θελω αλλη θλιψη, αλλη στεναχωρια και θελω να βγω απο αυτο το σκοτεινο τουνελ οσο πιο συντομα γινεται.