ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες η ψυχολογία μου είναι περίεργη. Με το παραμικρό βάζω τα κλάματα. Μπορεί να είναι κάτι που θα πει η μάνα μου για παράδειγμα με ένα πιο επιθετικό τόνο και εγώ ξαφνικά μπορεί να αρχίσω να κλαίω χωρίς σταματημό. Για να είμαι ειλικρινής η μητέρα μου ορισμένες φορές έχει ένα πολύ ειρωνικό ύφος και τόνο και συχνά επιθετικό το οποίο με νευριάζει καμία φορά αλλά δεν δίνω σημασία ούτε με νοιάζει πλέον. Από προχθες όμως με το παραμικρό. Ένα πείραγμα από τον αδελφό μου για πλάκα ασπουμε, αμέσως βάζω τα κλάματα και δεν μπορώ να σταματήσω. Και μετά άλλο ένα πράγμα να γίνει , ακόμα χειρότερα. Να σημειωθεί ότι ούτε είμαι αδιάθετη ούτε περιμένω όποτε είμαι σίγουρη ότι δνε φταιει αυτο.