ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχέση εδώ και 1 χρονο εξ αποστάσεως και συγκεκριμένα βρισκόμαστε σε διαφορετικές χώρες ο καθένας. Τωρα πως τα έχουμε καταφέρει τόσο καιρό ουτε κι εγώ το ξέρω. Βρισκόμαστε πολύ συχνα μεν αλλά και παλι η απόσταση είναι μεγάλη. Αυτό που μας κραταει δεμένους είναι η καλη επικοινωνία και η λαχτάρα του ποτε θα ξαναειδωθουμε. Ωστόσο πριν καποιες μέρες υπήρξε ένας τσακωμος.. Ειχαμε συμφωνήσει οτι θα με έπαιρνε τηλέφωνο το βράδυ να μιλήσουμε. Περιμενα, περίμενα, περίμενα τίποτα. Κάποια στιγμή στελνω μήνυμα και λέω "αυτό ηταν που θα μου τηλεφωνουσες έτσι?" και εκείνος όχι μονο δεν ζήτησε συγγνώμη, όχι μονο δεν προσπάθησε έστω να δικαιολογηθεί αλλά βγήκε και απο πανω λεγοντας πως προσπαθώ να το παίξω κακιά και οτι θέλω παιχνιδακια βραδιατικα( να σημειωθει οτι δεν με κάλεσε γιατί είχε παει στο σπίτι φίλου του για φαγητο). Η συζήτηση αυτή τελειωσε με μια καληνύχτα απο πλευράς μου. Αφού πέρασαν κάνα 2 ημερες σιωπής και απο τις δυο πλευρες αποφάσισα να του στείλω μήνυμα λεγοντας του πως ακόμα με καλεί, ήμουν ειρωνική εν πάση περιπτώσει. Αφού υπήρξε κι άλλος τσακωμος γι'αυτό το θέμα, καθώς εγώ έλεγα οτι θα μπορουσε να μου έστελνε τουλάχιστον ενα μήνυμα οτι δεν θα με καλέσει και εκείνος οτι όταν του ήρθε το μήνυμα στο οποίο του έλεγα" ηταν που θα με καλουσες " νευριασε τόσο που δεν ήθελε να με ακούσει παρόλο που ήταν έτοιμος με το κινητό στα χέρια να με καλέσει(κατι το οποίο εγώ δεν πιστεύω, απλα προσπαθησε να δικαιολογηθεί), το όλο σκηνικό κατεληξε με τον ίδιο να μου λέει οτι η συζήτηση αυτή του είναι βαρετή, οτι δεν τον νοιάζει καθόλου και οτι εμμένει στις απόψεις του( κανονικό άδειασμά δηλαδή). Απο την αλλη εγώ κατέληξα να ζητάω συγγνώμη γιατί τον πιεζω άκουσον άκουσον και οτι αν του είναι ευκολο να μπαίνει καμια φορά στη θέση μου.. Εν ολίγοις εριξα μούτρα και εγωισμό για κάτι στο οποίο δεν εφταιγα ενω εκείνος έδειξε απάθεια και παγωμένη στάση. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται το όλο στορυ υπερβολικό αλλά σκεφτείτε οτι το πιο δυνατό όπλο σε τέτοιου ειδους σχέσεις είναι η επικοινωνία και αν χαθεί αυτή μετα παει.. Πιστεύτε πως ήμουν υπερβολική, εκανα κάπου λάθος? Τη δική του στάση πως την βρίσκετε? Πως να ειναι η δικη μου σταση απο εδω και περα? Να τον προσεγγισω εγω γιατι ακομα υπαρχει σιωπη και ψυχροτητα.Να σημειωθει κάτι ανάλογο έχει γίνει στο παρελθον αλλά αντιστρόφως, δηλαδή εγώ είχα βγει βράδυ εξω και του είπα οτι θα τον πάρω τηλέφωνο όταν γυρίσω σπίτι, όμως εν τέλει ξενυχτησα. Του εστειλα μήνυμα τα ξημερώματα λεγοντας ενα συγγνώμη και ότι θα τον πάρω το μεσημέρι. Η όλη ιστορία κατέληξε με το να μην μου μιλάει για 5 μέρες.. Παιδιά αλήθεια με ενδιαφέρει παρα πολυ η γνώμη σας