ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κοιταζω το κινητο με στραμμενο βλεμμα πανω στο στρωμα να μη με δουν. Πρισμενος με μια μυτη μες το αιμα να καθωμαι σαν το μαλακα και να γραφω παπαριες για να μη φανει η μουρη μου και τα ατελειωτα μου δακρυα. Να πνιγω τους λιγμους μου. Ο αδελφος μου ο μεγαλος 20χρ στο πανω μπανιο. Ακουω τη βρυση σταζει..Και εγω σε ενα κρεβατι με πορτα ανοιχτη και ρουχα πεταμενα. Ποσο πικραθηκα που ειδα τον αδελφο μου να κλαιει σαν μωρο.Ξερω εγω, δεν ποναει. Στεναχωρεθηκε ομως που του σηκωσα χερι. Παιξαμε κακο, πολυ κακο ξυλο. Τον εδιωξα. Δε ξερω αν αυτο θα ξεχαστει συντομα, το ελπιζω ομως. Εγω δεν ποναω τοσο, ξερω οτι μ'αγαπαει. Αυτος ομως το ξερει; Αφηνω αυτο το κειμενο που στην ουσια το γραφω για να κρυφτω, με το να ναι μεσα ο αδελφος μου και να μου απολογειται. Μεχρι να κανω αυτες τις 5 σειρες εχουν περασει 20 λεπτα. Τρεμω.Δεν του δινω απαντησεις, θα ναι καλυτερα ετσι. Μου λεει να μην ξανα ασχοληθουμε ο ενας με τον αλλον. Νιωθω κομματια. Μιλαει τοσο εγωιστικα. Μακαρι να ναι της στιγμης γτ δν θλω να πιστεψω στα οσα ακουω. Φοβαμαι κι νιωθω πονο. Θα μου περασει. Σε πολυ λιγο θα κανω λες και δεν εγινε τιποτα. Κι αυτος. Θα φυγει. Καφεδες σκατα φιλοι..θα βρει. Τη νυχτα ομως; Απο που να ξεκινησω και τι να πω. Μοιραζωμαστε ενα μεγαλο ωραιο δωματιο..πως ομως θα καλυφτει ολο αυτο το κενο τωρα. Εχω μυαλο μονο για να ξεφυσαω. Δε γαμιεται θα βρω την ακρη.