ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν ελεγα στους φιλους μου οτι πολλες φορες κλαιω οταν ειμαι μονη μου,το πιο πιθανο ειναι να μου ελεγαν αντε ρε σουργελο,και θα συνεχιζαμε την κουβεντα μας.Κι αυτο γιατι μπροστα στην παρεα μου ειμαι παντα ευδιαθετη,χαρουμενη,ειμαι η ψυχη της παρεας.Ομως εχω ενα προβλημα:δε φανερωνω ποτε τι νιωθω.Ποσο ηλιθια ειμαι?Λες και δεν ξερω οτι αν βγαλω προς τα εξω τα συναισθηματα μου,τελικα θα λυτρωθω.Κι ομως,τα κραταω ολα μεσα μου,κι αυτο με καταστρεφει και το βλεπω.Τα τελευταια βραδια,αφου καληνυχτισω τους φιλους και μου κλεισω τον υπολογιστη,πεφτω στο κρεβατι μου και κλαιω.Κλαιω γιατι δεν καταλαβαινουν οτι οσα μου λενε για πλακα εμενα με πονανε...Για παραδειγμα εγω δεν ειχα ποτε αγορι-σημειωτεον ειμαι 19- αλλα δεν το εχω πει σε κανεναν γιατι ντρεπομαι-ειπαμε,ηλιθια.Ετσι οταν οι φιλοι μου μου κανουν πλακα,π.χ. με ποιον απο τους πολλους γκομενους σου θα βγεις αποψε;-εγω γελαω,ομως οταν βρεθω μονη μου κ τα σκεφτω,θα κλαψω...Κι ολα αυτα γιατι δεν μπορω να εκφρασω αυτα που νιωθω...Αισθανομαι λες και θα εκραγω αν δε μιλησω καπου