ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.11.2016 | 19:44

Θα την χωρίσω

....συνέχεια ρε παιδιά ξεχνάει το κινητό της οπουδήποτε... Δεν το κάνει επίτηδες, το έχει ξεχάσει και το έχει χάσει άπειρες φορές. .. Την ψάχνω και δεν την βρίσκω... Και όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι της οι γνωστοί... Οι οικογένεια της με παίρνει τηλέφωνο γιατί δεν την βρίσκει και οι φίλες της το ίδιο......Χθες με όλους τους δρόμους κλειστούς στην Αθήνα.... τριγυρνούσε ψάχνοντας τρόπο να γυρίσει στο σπίτι 2 ολόκληρες ώρες, το είχε ξεχάσει το κινητό στη δουλειά της... Ένιωσα πως θέλω να την δείρω άσχημα αλλά τι να της κάνω; Της έκανα συζήτηση για ακόοομη μία φορά και ξανα ζήτησε συγνώμη......Να της βάλω τσιπάκι να τελειώνουμεε;;;;; Μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι .....
6
 
 
 
 
σχόλια
Από πότε είμαστε υποχρεωμένοι να στεκόμαστε πάνω από το κινητό μην τυχόν μας ψάξει κανείς και δε μας βρει? Το κινητό είναι διευκόλυνση όχι συσκευή εντοπισμού, και αυτή είναι άνθρωπος, όχι 24ωρη γραμμή εξυπηρέτησης. Αν δεν μπορείς να τη βρεις, θα σε βρει αυτή όταν θα είναι διαθέσιμη. Και αν την ίδια την ενοχλεί που το ξεχνάει, είναι πρόβλημα που αφορά την ίδια, απορώ που κάθεται και απολογείται σε σένα λες και είσαι το αφεντικό της κι αυτή η γραμματέας σου. Όλοι έχουμε ζωές, δεν είναι η δική σου τόσο σημαντική ώστε να αφήνουν οι άλλοι τις δικές τους στην άκρη όταν έχεις όρεξη να τους μιλήσεις.
Σε καταλαβαίνω, γιατί και εγώ δεν το'χω με το κινητό. Εντάξει, δεν το χάνω, αλλά παίζει να το κοιτάω μια φορά την μέρα, ειδικά όταν είμαι έξω.Αλλά νομίζω ότι το παρακάνεις λίγο με αυτό που λες για τον χωρισμό. Ναι, σίγουρα ανησυχείς όταν την ψάχνεις και δεν την βρίσκεις, αλλά δεν είναι κάτι που το κάνει επίτηδες για να σου σπάσει τα νεύρα. Δεν μπορεί να βρεθεί μία πιο αναίμακτη λύση;
Σιγά εσύ ρε αντρακλα που ένιωσες ότι ήθελες να την δείρεις άσχημα.. Αν θες πραγματικά να κάτσεις μαζί της και την αγαπάς για αυτό που είναι αποδεξου το και προσπαθήστε να το δείτε και Ψυχολογικα το Θέμα...
Αν δε θέλεις να κάνεις παιδιά μαζί της είναι αδιάφορο τι θα κάνεις. Διαφορετικά τι το σκέφτεσαι; Φαντάζεσαι να ξεχάσει μια μέρα το παιδί στο πάρκο;
Έχω την εντύπωση πως τέτοιους ανθρώπους, τους δέχεσαι ως είναι, αλλιώς μην μπλέκεις μαζί τους εξ αρχής. Δεν αλλάζουν. Είναι κάτι περίεργοι ανέμελοι ερωτευσιμοι άνθρωποι. Αν παρόλα αυτά θες να το παλέψεις να θυμάσαι μόνο αυτό : Ποινή, πάντοτε ανάλογη του παραπτώματος. Ποτέ παραπάνω. Οπότε, πάρε το όμορφο κινητάκι της και πέταξε το στην τουαλέτα. Τράβα και το καζανάκι και ανάγκασε την ΕΣΥ αυτή τη φορά να πάρει καινούριο.
Scroll to top icon