ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.12.2018 | 01:10

Θαψιμο.

Είχα ένα πολύ καλό φίλο, ο οποίος άρχισε να με θέλει. Δεν μου το είχε πει γιατί είχα σχέση αλλά τόνιζε συνέχεια το πόσο καλοί φίλοι είμαστε και πόσο κολλητοί σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Εγώ ένιωθα πολύ άνετα μαζί του και τον εμπιστευομουν. Του ανοιχτηκα πολύ και όταν είχα σοβαρά προβλήματα για το αγόρι μου του είχα πει και για αυτά. Για τόσο friendzone μιλάμε.. Όταν λοιπόν χώρισα, μου είπε ότι με θέλει και έτσι έκοψα παρέα μαζί του για να του αφήσω χώρο. Με βρήκε έναν δύο μήνες μετά και μου είπε ότι δεν έπρεπε να τον αποφεύγω και ότι θέλει να κάνουμε παρέα ακόμη. Έτσι ζήτησα συγνώμη αν τον έκανα να νιώσει ανεπιθύμητος και του είπα ότι φοβόμουν μήπως πάρει λάθος μήνυμα. Πολύ ωραία ως εδώ. Συνεχίζω. Έμαθα λοιπόν ότι έδειχνε μηνύματα μας στον κολλητό του, ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί ενώπιον του και καλά φίλου μου με λέει πουτανα γιατί υποστηρίζει ότι έδινα επίτηδες λάθος μηνύματα. Εεε οκ είμαι πολύ διάχυτικη και δείχνω την αγάπη μου σε όσους είμαι κοντά, αλλά ούτε υπονοούμενα πέταγα, ούτε άγγιζα υπερβολικά τον φίλο μου ούτε τίποτα. Το κορυφαίο ήταν ότι αυτοί οι δύο είχαν βγει με τον πρώην μου πριν τα φτιάξουμε και του έλεγαν ότι είμαι κακία και θα τον πληγώσω χωρίς να έχω δώσει ποτέ δικαιώματα. Είχα μια σχέση εξ αποστάσεως την πρώτη μου και ήξεραν και οι δύο ότι είμαι τέρμα πίστη. Εκείνος τους αγνόησε και η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι τελικά χωρίσαμε στους 3 μήνες μαζί πολύ καλά και ήρεμα γιατί δεν έβγαινε από μεριάς μου. Όταν το μάθει αυτός ο φίλος του φίλου μου θα με κάνει βουκινο σε όλη την σχολή, ότι έπαιξα θα πει και τον χώρισα... Έχει τόσο θράσος που με λέει πουτανα ακόμα και μπροστά σε άτομα που κάνω παρέα. Στεναχωριέμαι λοιπόν για δύο λόγους. Πρώτα για την στάση του φίλου μου, που από την μια θέλει να κάνουμε παρέα και καλά από την άλλη θεωρεί ότι έπαιξα μαζί του γιατί το λέει ο φίλος του. Δεύτερον, νιώθω άσχημα που μου αποδόθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός. Σιχαίνομαι να παρεξηγουμαι και αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως φταίω κάπου. Αλλά πού ακριβώς είναι η λάδια σε ότι έκανα; Και μου πούλαγε φιλία ο άλλος... Ότι του λείπω και ότι εφόσον δεν νιώθει κάτι πλέον μπορούμε να είμαστε φίλοι... Θα έπρεπε αν με θεωρούσε φίλη να μαζέψει τον κολλητό του τουλάχιστον μπροστά σε άλλους. Αλήθεια, τι κίνητρο μπορεί να έχει αυτός τώρα;
0
 
 
 
 
Scroll to top icon