ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρετε τι είναι να παίζεις θέατρο στους ίδιους σου τους φίλους; Και κάτι ακόμα χειρότερο; Τι είναι να παίζεις θέατρο στον ίδιο σου τον εαυτό; Είμαι στην ίδια παρέα με τον πρώην μου, καθώς πριν τα φτιάξουμε ήμασταν φίλοι και "μέλη¨αυτής παρέας. Τώρα έχουν περάσει 2,5 χρόνια από το χωρισμό μας και συνεχίζουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Όλοι ξέρουν ότι τον έχω ξεπεράσει. Μέσα μου όμως πονάω τόσο πολύ. Κάθομαι και κλαίω σα μικρό κοριτσάκι. Πρόσφατα γνώρισα την κοπέλα του. Αυτό το πράγμα είναι βασανιστήριο για την ψυχή μου. Τον ακούω να μιλάει για εκείνη και στο παρελθόν και για άλλες και αντιλαμβάνομαι ότι η δική μας σχέση , που παρόλο που ήταν η μεγαλύτερη που έχει κάνει, δεν ήταν γι αυτόν τελικά τίποτα. Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ ξανά στη ζωή μου. Μόνο εκείνον. Είμαι 28. Δεν το αντέχω. Ένα τραγούδι λέει : " κι αν ρωτήσεις πώς περνάω θα σου πω 2 ψέματα. Ένα πως δε σ αγαπάω και ένα πως σε ξέχασα. " . Αυτό κάνω καθημερινά ενάμιση χρόνο τώρα ( τον πρώτο χρόνο χωρισμού, ήξεραν όλοι ότι είμαι κολλημένη). Για ένα διάστημα χάθηκα από την παρέα μου αλλά δε γινόταν για πάντα να φύγω από αυτή την παρέα . Είμαστε χρόνια φίλοι. Δεν μπορώ να τους χασω. Έκανα και άλλη σχέση κάποια στιγμή, αλλά μέσα μου υπήρχε εκεινος ακόμα. Το τρελό είναι ότι δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί τον αγαπάω τόσο πολύ; Γιατί με πονάει τόσο αυτή η ιστορία; Γιατί ακόμα τον νοιάζομαι; Ακόμα και σε φάσεις που ήταν στενοχωρημένος λόγω γκομενικών , εγώ δεν ήθελα να τον βλέπω έτσι, παρόλο που ήξερα ότι για άλλη πονά και όχι για μενα και αυτό με κομμάτιαζε. Τι να κάνω; Αυτή η αγάπη ή αυτή η τρέλα με "σκοτώνει". Μπορεί να με βοηθήσει κάποιος; Δεν αντέχω άλλο. Κάποια στιγμή πέρασα ένα πρόβλημα υγείας. Ακόμα και τότε που ήμουν έτσι, στενοχωριόμουν που δεν ήταν πλάι μου , που δεν είχα τον άλλοτε "άνθρωπό μου". Με λυπάμαι . Αυτά! Συγνώμη αν σας κούρασα. Ευχαριστώ που με διαβάσατε.