ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με καποιο μαγικο τροπο να μεταφερθω στο μελλοντικο μερος οπου θα σπουδαζω και να ειμαι ολη μερα στους δρομους με ενα καφε στο χερι. Να γυρναω σπιτι και να πονανε τα μπρατσα μου απο τις τοσες σακουλες ψωνια που κουβαλουσα. Να ξυνπαω νωρις για σχολη κι οχι σχολειο. Να εχω ευθυνες και φοβο μην τυχων ξεχασα κανα φως αναμενο. Να πληρωνω εγω τους λογαριασμους μου με δικα ΜΟΥ χρηματα. Ποσο ουτοπικο ομως ρε γαμωτο. Παρολα αυτα ο συγκεκριμενος τροπος σκεψης με κανει να προσπαθω. Γιατι απο προσωπικη εμπειρια( αν και τι εμπειριες θα μπορουσα να εχω εγω που ακομα δε βγηκα απο το αυγο?) ξερω πως πολλα ουτοπικα θελω γινονται πραγματικοτητα. Ενας χρονος ακομα. Και μετα η δεν περναω κι απλα με παιρνει ο Αδης η περναω και με παιρνει ο μισος ανδρικος πληθυσμος της ταδε πολης(εμ πλακα κανω!)