ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... να φύγω από τη χώρα του εξωτερικού που ζω και εργάζομαι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, να γυρίσω στην Αθήνα παρόλη την κρίση της, την κατάθλιψη και τη γλυκιά μιζέρια της, ν' αφήσω γένια τριών ημερών, να πιάσω ένα ρετιρέ με βεράντα, φούλ στο πράσινο, κάπου στα Εξάρχεια με τον Τσαγκαρουσιάνο (από τα γραπτά του τον γνωρίζω τον άνθρωπο, όχι προσωπικά, ιδέα δεν έχω πώς είναι... μην παρεξηγηθώ κι έχουμε ντράβαλα...) και να κλειστούμε εκεί να ακούμε βινύλια, να βέπουμε ταινίες και να κουβεντίαζουμε φιλοσοφία και τέχνες... Και ναι, ξέχασα, τα αποπνιχτικά μεσημέρια του καλοκαιριού να διαβάζουμε Καρκαβίτσα, καθώς η βεράντα μας θα πλέει στην καυτή νωχελικότητα που μόνο οι αναθυμιάσεις του τσιμέντου της Αυγουστιάτικης Αθήνας μπορούν να προκαλέσουν...Πάω να την πέσω. Δεν πάω καλά... Προφανώς...