ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυστυχώς δούλευα μέχρι πρότινος σε μια πολύ καλή δουλεια. Τώρα όμως είμαι άνεργη και αναγκάστηκα στα 24 να γυρίσω στον οικογενειακό ταμείο. Αποτέλεσμα, δεν μπορούν όπως είναι αυτονόητο για την πενιχρή σύνταξη του πατέρα μου να με συντηρούν (φαγητό και έστω μια-δύο εξόδους το μήνα)και επικρατεί τρελή γκρίνια που είμαι 2 μήνες άνεργη και ψάχνω απεγνωσμένα για δουλειά αλλά δε βρίσκω τίποτε ούτε το πιο απλό-σερβιτόρα(έχω καλό πτυχίο δύο γλωσσες και τα άλλα γνωστά αριστεία που κορνιζάρουμε στους τοίχους). Ψυχολογικά πνίγομαι και νιώθω βάρος στους δικούς μου. Επιπλέον είμαι χωρίς σχέση και με πιέζουν από το πρωί ως το βράδυ να βρω κάποιον γιατί στο μυαλό τους δε νοείται κοπέλα με την εμφάνιση που έχω να μην έχει σχέση και θα με κοροϊδεύουν όλο το σόι και η γειτονιά. Λες και το αν είσαι ωραίος/ωραία παίζει κάποιο ρόλο. Δεν τους νοιάζει που δεν είμαι καλά ψυχολογικά λόγω της ανεργίας και των πιέσεων επί της προσωπικής μου ζωής. Πνίγομαι και δεν αντέχω την από το πρωί μέχρι το βράδυ κριτική. Για να το κάνω χειρότερο η "Καλύτερη μου φίλη" κοιμήθηκε με το μέχρι πρότινος αγόρι μου α και η άλλη μου "φίλη" έχει γινει πιστό αντίγραφο μου(ίδιο κουρεμα, ίδιο χρώμα μαλλιών, ίδιο μακιγιάζ, ίδια ρούχα κλπ) και με μειώνει σε κάθε ευκαιρία α και σύστησε στο πρώην αγόρι μου την νέα του σχέση όχι ότι αυτό παίζει κάποιο ρόλο. Α και είναι η μόνη με την οποία μπορώ να βγώ.Η εγώ τα βλέπω μαύρα ή πράγματι η ζωή μου είναι σκατά!Σ' ευχαριστώ lifo που υπάρχεις και μπορώ να τα πω γιατί νιώθω ότι θα σκάσω.