ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βρισκομαι σε μια σχεση η οποια παραπαει,οι καλες στιγμες εχουν λιγοστεψει κατα πολυ και οταν υπαρχουν νιωθω περιεργα.εχουμε μιλησει εκατομμυρια φορες.εχουμε τσακωθει ακομη περισσοτερες.δεν κατανοει ο ενας τον αλλον.δε μπορει να αγγιξει στην ψυχη του ο ενας τον αλλον.δε βρισκω τη δυναμη να το τελειωσω.εκει που παει να τελειωσει να που ξαναρχιζει.κλαμμα,ενταση και απο τους 2.λεμε οτι αγαπιομαστε.δε ξερω αν ισχυει.φοβαμαι οτι ειναι συνηθεια.φοβαμαι να το παραδεχτω.με φλερταραν.δεν ανταπεδωσα αλλα ενδομυχα μου αρεσε το νοιαξιμο,το παιχνιδι,το χαμογελο.τωρα νιωθω ακομη πιο ασχημα.την αλλη πλευρα δε τη νιωθω να προσπαθει οσο θα ηθελα.οσο θα μου αρκουσε τουλαχιστον.ολη τη μερα με απασχολει αυτο το θεμα.με ψυχολογια στα πατωματα προσπαθω να βρω τι θα κανω.ειναι στα τελειωματα πια.το ξερω.αλλα δε μπορω να το αποδεχτω.επισης νιωθω οτι γινομαι βαρος στους αλλους με το να λεω ξανα και ξανα τις σκεψεις μου και να μην καταληγω καπου.καποια στιγμη θα βρω τη δυναμη να το κανω.θα παρω τη βαθεια μου ανασα και θα το κανω οριστικα.μεχρι τοτε ομως θα βασανιζομαι και δε το αντεχω αλλο αυτο μεσα μου.σε ενα χαμογελο μου αντιστοιχουν δεκα στεναχωρες σκεψεις.και οι σκεψεις συνεχιζουν να γινονται βασανιστηριο.και αποφαση καμια.μου ευχομαι να βρω το κουραγιο και να κανω το σωστο,γιατι κανοντας το θελω μου εχασα τον εαυτο μου.