ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω να σε δω απο τον Σεπτεμβριο...ειναι φυσιολογικο να σε σκεφτομαι ακομα καθε μερα? Ισως δεν βρηκα κατι αλλο να με συγκινησει..Αλλα ρε γαμωτο, μου λειπει πολυ οτι ενιωθα ερωτευμενη..και παρολο που δεν εγινε τπτ μεταξυ μας,εγω το ενιωθα..στο πως με κοιτουσες, στο πως μου μιλουσες, πως ηθελες να βρισκεσαι συνεχεια κοντα μου..Γιατι επρεπε η ζωη να βαλει τοση αποσταση αναμεσα μας?θελω απλα, με εναν μαγικο τροπο, η ζωη να μου δωσει αλλη μια ευκαιρια..να τα κανω ολα σωστα αυτη τη φορα..Βαρεθηκα να ζω σε αυτη τη μοναξια..οτι κ να κανω εσυ εχεις μια θεση στην καρδια μου που δεν μπορει να την παρει κανεις..Γιατι παντα μου φαινοταν απλα οτι κολλουσε..οτι ηταν σωστο..οτι ετσι επρεπε να γινει και καποτε θα γινοταν..Δε μπορουσα να φανταστω οτι θα κατεληγες χιλιομετρα μακρυα μου..Δεν ξερω πως,δεν ξερω τι να κανω..απλα θελω η ζωη, η τυχη, η μοιρα να μας φερει ξανα κοντα..Κατι ουρλιαζει μεσα μου οτι το τελος δν εχει γραφτει ακομα..