ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι θα μου πείτε υπάρχουν και άλλες ασθένειες πέραν του καρκίνου, πολύ δύσκολες, μη αναστρέψιμες, αυτοάνοσες που σου στερούν τα πάντα. Μπατ μαι φρεντς... η συγκεκριμένη αρρώστια είναι το λιγότερο τραγική. Το παθα στα 20 .. Πόσα είδα Θεέ μου μέχρι να φτάσω κάπου.. Τόσος πόνος, λύπη, μα και δύναμη και κυρίως αγάπη.. πραγματική αγάπη με νόημα, αγάπη που δεν αποβλέπει στο γαμήσι και το συμφέρον, αγάπη που είναι εκεί και φωνάζει "ζήσε γιατί σ'αγαπάμε", είτε οικογενειακή, είτε γάμου, είτε συντρόφων, είτε φίλων. Να βλέπεις ανθρώπους να τραβιούνται χρόνια, 5, 10 ...κι άλλα, και να αγωνίζονται τόσο πολύ που να θες ο Θεός να σου κόβει χρόνια να τους τα δίνει και να τους τα γεμίζει με υγεία, για όλο αυτό τον αγώνα που έκαναν. Και δίπλα τους.. πάντα κάποιος ...πιο δυνατός από όσο οι ασθενείς, γιατί αντέχει να βλέπει τον αγαπημένο του άνθρωπο να πονά, να παρακμάζει σωματικά ..και μην κοροϊδευόμαστε και ψυχολογικά. Να τους βοηθάνε, να μετράνε ώρες και σταγόνες μέχρι να αδειάσει ο ορός. Και οι νοσηλεύτριες ..και οι γιατροί ...και όλο το προσωπικό ...μα λίγο παραπάνω οι νοσηλεύτριες που με το χαμόγελο προσπαθούν να κάνουν τις κολάσεις των βασανισμένων λίγο πιο άνετες.. άλλα και πάλι ...όλοι. Σαν ασθενής να σας ευχαριστήσω εσάς που με αντέξατε και μου συμπαρασταθήκατε, με αντέξατε, με είδατε χάλια και με βοηθήσατε και εν τέλει ξανά όσους ανέβαζαν λίγο την ψυχολογία μας στα νοσοκομεία. Και σας παρακαλώ μην κρίνετε ποτέ χωρίς να ξέρετε ..και από καρδιάς εύχομαι να μην το βιώσετε ποτέ...μα ποτέ και όλη σας η ζωή να είναι ανέμελη, ευτυχισμένη και γεμάτη τρέλα.. και κυρίως υγεία.. Το κρίμα είναι ότι αν το πάθεις μια φορά, έχεις μια προδιάθεση να το πάθεις άλλη μια..και ίσως άλλη μια.. κι όλοι φοβόμαστε. Κι εγώ φοβάμαι ...και θέλω να είμαι καλά. Άντε καλό καλοκαίρι να έρθει και να θυμάστε να αγαπάτε λίγο παραπάνω γιατί ...αύριο ίσως να μην είμαστε.