ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.4.2018 | 01:41

Θελω να φυγω...

Καλημερα , ειμαι 30 χρονων , εργαζομαι και μενω με τους δικους μου. Δεν αντεχω ομως αλλο αυτη την κατασταση. Η καθημερινοτητα εχει γινει τοσο μονοτονη. Δουλευω απο το σπιτι και καθε μερα φαινεται τοσο ιδια . Το μονο που σκεφτομαι ειναι να τα παρατησω ολα και να φυγω. Διχως σχεδιο , διχως λογικη , διχως τιποτα . Να ταξιδεψω οπου μπορω γι αρχη, με τα λιγα χρηματα που εχω στην ακρη και επειτα να κανω οτι μπορω για να επιβιωσω .Το σκεφτομαι συνεχεια απλως κολλαω λιγο πριν το πραξω. Προβληματα που εχει ο κοσμος πες...
1
 
 
 
 
σχόλια
Γεια σου! Θα σου πω τη δική μου ιστορία.. Είμαι 26 χρονών, κατάγομαι από τη βόρεια Ελλάδα.Τον Απρίλιο του 2016 πήρα την άδεια ασκήσεως ασκήσεως επαγγέλματος. Οι επιλογές μου ήταν 2. Ανεργία ή εργασία με 300 ευρώ και στη δεύτερη περίπτωση θα ήμουν και από τους τυχερούς της γενιάς μου. Η οικογένειά μου εύρωστοι οικονομικά για τα δεδομένα της εποχής και το κυριότερο εξαίρετοι χαρακτήρες και πάρα πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Ήθελα όμως να σταθώ στα πόδια μου. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου. Νέα, δυνατή, μορφωμένη, το είχα ανάγκη να πάρω τη ζωή μου στα δικά μου χέρια. Δίχως γνωστούς, δίχως ιδιαίτερο πλάνο, δίχως συζητήσεις και επαφές, τον Ιούλιο του 2016 πήρα μια βαλίτσα ρούχα και πήγα στην Κρήτη. Βιογραφικά σε e mail, βιογραφικά κάτω από τις πόρτες, αγγελίες εργασίας σε επαγγελματικούς χώρους που με ενδιέφεραν. Σε 1 μήνα έπιασα δουλειά. Επαναλαμβάνω, δίχως κονέ, δίχως γνωστούς, εγώ και η βαλίτσα μου! Δίχως τον φόβο της αποτυχίας γιατί και μόνο που το τόλμησα με γέμιζε χαρά και υπερηφάνεια. Και συνεχίζω ακόμη, με δυσκολίες, με αντιξοότητες βέβαια, αλίμονο αυτά είναι τα δεδομένα της ζωής! Αλλά μ ένα τεράστιο χαμόγελο ψυχής όταν σκέφτομαι ότι έστω μέχρι σήμερα τα κατάφερα...Δεν κατέκτησα τον κόσμο, μια δουλειά βρήκα και αυτοσυντηρούμαι αλλά κι αυτό το μικρό εμένα είναι το δικό μου δημιούργημα, το κατά δικό μου.Είμαι εγώ, η ζωή που έφτιαξα εδώ είμαι εγώ και μόνο, το δικό μου κομμάτι...Ακόμη και ένας χρόνος να ξέρουμε ότι μας απομένει σ αυτή τη ζωή έχουμε χρέος να το παίξουμε εμείς το παιχνίδι... Κι ας χάσουμε.... Αλλά να παίξουμε ;)
Scroll to top icon