ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα είχα το φευγιό μέσα μου... χρόνια τώρα... όχι μη πεις ότι είναι λόγο κρίσης.... Γεννήθηκα ελληνίδα αλλά από μικρή ένιωθα ότι δεν ταίριαζα με τον μέσο έλληνα(έλα μη σε πιάσει τώρα η εθνική σου περηφάνια)ακόμα και στο χρώμα του δέρματος ή το σωματότυπο! Ποτέ δε μου άρεσε ο ήλιος και η θάλασσα και πάντα λειτουργούσα καλύτερα στη συννεφιά και στα βουνά (όχι δεν είμαι βαμπιράκι, το έχω ψάξει σου λέω). Αλλά έλα και πες μου που να πάω? Πως να φύγω? Με τη λεφτά να κινηθώ? Τα λίγα κουτσοαγγλικά μου και ένα πτυχίο που απέκτησα φέτος (στα 34 μου) δε βοηθάνε την κατάσταση.... Το μόνο που μπορω να κάνω είναι να γκρινιάζω όλη μέρα (άνεργη είμαι άλλωστε) και να συμβιβάζομαι... Λες να υπάρχουν ακόμα οι αγγελίες (εκείνες του 1922) που ζήταγαν νύφες στην Αστραλία ή στην Αμερική?