9.10.2016 | 14:20
Θέλω να κάνω επώνυμα μια ανώνυμη εξομολόγηση.
Δηλαδή θέλω να μιλήσω κάπου, δεν υπάρχει κάποιος και έτσι λέω να τα γράψω εδώ όχι όπως τις άλλες φορές όμως , αυτήν την φορά ως Wanderlust. Δίνω πανελλήνιες και νομίζω ότι ερωτεύομαι κάποιον που δεν πρεπει. Τα ειχα γραψει και πριν, αλλά θα πάρω ανακούφιση τωρα που θα ξερετε , όχι πως σας νοιάζει κιολας, ότι αυτή η εξ. ηταν δικη μου http://www.lifo.gr/confessions/view/273547 Τέλος πάντων το προβλημα μου ειναι, το κυριο προβημα μου δηλαδη, πως δεν μπορω να συγκεντρωθω όσο θα ήθελα στο διαβασμα. Κάθομαι και διαβαζω, αλλά η διαυγεια μου είναι μειωμένη με αποτελεσμα να νιωθω χαζή και να μου πέφτει το ηθικό και κάθε τρεις και λίγο είτε γιατί δεν μου βγαίνει κάτι, είτε γιατί ξέφυγε λίγο η σκέψη και πήγε σε αυτον να με πιάνουν τα κλαματα. Δεν με ενοχλεί τόσο πως μου λείπει, αλλά νιώθω τύψεις που το κάνω αυτό στον εαυτό μου και αγχωνομαι πως στο τέλος δεν θα καταφερω τίποτα . Ακόμη και το σώμα μου τα έχει παίξει. Τα βράδια κάνω σκατά ύπνο, είμαι όλη μέρα κουρασμένη, πίνω καφέ να ξυπνήσω και μετά είμαι και κουρασμενη και κάνω σαν νευροσπασμα ταυτοχρονα . Καταλαβαίνω πως πρέπει να βγάλω αυτόν τον άνθρωπο από την ζωή μου, το προσπάθησα ήδη μια φορά και με τον τρόπο του με κράτησε. Διστάζω...Καταρχας, δεν τον βλέπω μόνο ερωτικά, αλλά αισθάνομαι πως καταλαβαινόμαστε, με έχει επηρεάσει πολύ θετικά χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, ξέρω πως νοιάζεται για το αν ειμαι εντάξει και γενικά υπάρχει ’’κάτι’’ . Αυτή η αίσθηση πως υπάρχει ένας ανθρωπος που επικοινωνείτε ουσιαστικά και σε ’’πιάνει’’ και θα μπορούσες να του πεις τα πάντα, θα μου λείψει αφάνταστα. Εύχομαι να τον εβλεπα μόνο φιλικά, προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι έτσι αλλά όταν ο άλλος σε ακουμπάει στον ωμο και εσύ ανάβεις δυστυχώς δεν γίνεται. Ισως αν δεν ήμουν μια κυκλοθυμική, τρελή εφηβη με ακόμα πιο τρελες ορμονες και ήξερα να ελεγχω τα συναισθηματα μου ίσως να μπορούσα να τον κρατήσω στην ζωή μου. Έτσι δεν γίνεται...