ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή ετέθη ένα παρόμοιο θέμα σε μια άλλη εξομολόγηση και είχα απαντήσει, θα το αναλύσω λίγο παραπάνω. Στην αρχή υπάρχει πάντα μια διάθεση, αλλά δεν υπάρχει στους περισσότερους η γνώση πάνω σε αυτό το θέμα. Αν είσαι αγόρι ή θυμάσαι τα περισσότερα αγόρια στο λύκειο, τα περισσότερα ή γουρουνιάζανε ή ασχολούνταν με μία μπάλα και τα μαθήματα τους. Οπότε τα περισσότερα δεν ξέρουν που πάνε τα τρία κοινώς !!!Έτσι κάνοντας κάποιες προσπάθειες στην αρχή των φοιτητικών χρόνων, συνήθως βρίσκουν απέναντι τους κοπέλες, οι οποίες (και αυτές κατά άλλο τρόπο ανώριμες) είναι κολλημένες με συμφοιτητές τους ή εκτός των σχολών και οι οποίοι είναι αρκετά μεγαλύτεροι - συνήθως τελειόφοιτοι ή δε ξέρουν τι θέλουν (και αυτές). Κάπως έτσι έρχονται και οι πρώτες χυλόπιτες στη σειρά. Αυτό δημιουργεί μία αν μη τη άλλο έντονη παγωμάρα. Έχοντας περάσει ένα εύλογο διάστημα, αρχίζει και υπάρχει ο δισταγμός, μήπως αυτή με βλέπει φιλικά, ή τι πρέπει να κάνω καλύτερα. Αυτό με τη σειρά του μετά δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο σκέψεων - κυρίως στη περίπτωση των αγοριών.Ε εκεί κάπου στο τρίτο έτος όταν αρχίζουν και καταλαβαίνουν κάποια πράγματα, έρχεται και η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να πιάσουν σοβαρά τη σχολή μπας και τη τελειώσουν. Φτάνουν λοιπόν έτσι στο 5ο έτος (23 χρονών γαρ) όπου θεού θέλοντος τελειώνουν τη σχολή και έχουν φτάσει να έχουν φτιάξει στη καλύτερη περίπτωση παρέες οι οποίες αποτελούνται από τα χρόνια μπακούρια. Παλιοί φίλοι - γνωστοί τους, οι οποίοι έχουν μπει στη λογική των σχέσεων έχουν πλέον απομακρυνθεί και έχουν ενταχθεί σε ανάλογες παρέες. Άλλος φαύλος κύκλος αυτός, όπου η κοινωνικότητα του έχει αποκτήσει πολύ περιοριστικά πλαίσια ως προς τη δυνατότητα διεύρυνσης και γνωριμιών με κοπέλες. Πλέον η απόσταση που πρέπει να διανύσουν είναι τεράστια. Ακόμα και μια λίγο ξεπεταγμένη 16-17χρονη πιο πολλά σκαμπάζει από αυτούς.Κάπως έτσι λοιπόν περνάνε τα πολύ γόνιμα χρόνια των σπουδών που πρέπει να σφίζουν και από έρωτες και στη τελική για πάρα πολλούς είναι πιο ανιαρά χρόνια και από αυτά του γυμνασίου.Άρα δεν είναι θέμα μοναξιάς για τους περισσότερους. Ελάχιστοι άνθρωποι αποζητούν και επιδιώκουν συστηματικά τη μοναξιά.