ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πάλι αύριο θα σε δω...φοβάμαι..δηλαδή για να είμαι πιο σαφής έχω αγωνία και φόβο...εναγώνιο φόβο.φοβάμαι ότι θα είσαι τόσο τυπικός και απόμακρος μετά το ξέσπασμά σου..και δεν θέλω...γιατί αν είσαι έτσι δεν θα μπορέσω να είμαι εγώ τυπική και απόμακρη και το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου..αν έπιανες την κουβέντα θα σου έλεγα..ότι το μόνο που θέλω να σου πω είναι ότι πέρασα θυμό και θλίψη και απελπισία...σε κατηγόρησα..βρήκα τα λάθη σου ένα ένα σκέφτηκα ακόμα και πως θα μπορούσα να στα φτύσω ένα ένα κατά πρόσωπο..και μετά ήρθε η άλλη φάση..η φάση που είδα τα δικά μου σφάλματα..σε άφησα μόνο σου να πάρεις την δύσκολη απόφαση..να παλεύεις μόνος σου κι εγώ να είμαι εκεί παθητική...να δέχομαι και την φυγή σου και την επιστροφή σου...και να μην κάνω τίποτα..να μην παίρνω εγώ την απόφαση να τελειώσει η παράνοια και να σε βγάλω κι εσένα από αυτή τη διαδικασία που σε κάνει να φαίνεσαι τόσο μικροπρεπής! όμως αυτό είναι αγάπη...να προστατεύεις τον άλλο από άσχημες συμπεριφορές και να τον βοηθάς να ξεφεύγει από αδιέξοδες καταστάσεις...κι εγώ δεν το έκανα αυτό...συγχώρα με που δεν παλέψαμε μαζί να κάνουμε αυτό που έπρεπε..γι'αυτό και τώρα δεν θέλω να πω τίποτα..και γι΄αυτό δεν θα πω τίποτα!αν έπιανες την κουβέντα θα ήθελα απλά να σε κοιτάξω γλυκά...να βάλω όλη μου την αγάπη και όλα μου τα χτυποκάρδια σε αυτό το βλέμμα και να σου πω...δεν θέλω να μαλώνουμε άλλο πια..δεν θέλω άλλο να μιλήσω για την ιστορία μας...ότι έγινε έγινε...