ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα λουκέτο,μια κλειστή πόρτα,ξεσκισμένες αφίσες κολλημένες πάνω σε κιτρινισμένα φύλλα.Το χρώμα των λέξεων έχει ξεφτίσει-μπορούμε,νέα αλλαγή,μην τους αφήσεις,διαφθορά-.΄Αραγε μόνο το χρώμα έχει ξεφτίσει?Το Πανεπιστήμιο είναι κλειστό εδώ και 6 εβδομάδες.Οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων πυροδότησε μια αλυσίδα απεργιακών κινητοποιήσεων με αποτέλεσμα το λουκέτο στα περισσότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα.Συμπαραστάτες στον αγώνα τους καθηγητές, φοιτητές,πολιτικές παρατάξεις.Η απεργία είναι δικαίωμα του καθενός.Οι διοικητικοί υπάλληλοι χάνουν τη δουλειά τους,ενδεχομένως πολλοί απο αυτούς να μείνουν στο δρόμο.Ναι,είναι άδικο,λυπάμαι γι αυτούς όπως λυπάμαι κάθε φορά για τη φτώχεια και τη δυστυχία που βλέπω στους δρόμους της Αθήνας καθημερινά.Όπως λυπάμαι για τους χιλιάδες άνεργους,για τους χιλιάδες υπαλλήλους με τα 3 πτυχία που τους απολύουν με τη διακαιολογία ότι δεν ήταν αρκετοί. Και λοιπόν?Κλείνει το Πανεπιστήμιο ε και?”Πώς κάνετε έτσι?Οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους και εσείς σκέφτεστε την εξεταστική σας ?”Αυτη την φράση την έχω διαβάσει πολλές φορές στα κοινωνικά δίκτυα όταν κάποιος συνήθως “πολιτικοποιημένος” τρέχει να πολεμήσει αυτές τις εγωκεντρικές και δεξιές δηλώσεις.Σε αυτό το σημείο,έχουμε φτάσει το να θέλει κάποιος ανοιχτό πανεπιστήμιο σημαίνει δύο πράγματα.1)ότι υποστηρίζει την κυβέρνηση 2)ότι σκέφτεται μόνο τον εαυτό του.Το θλιβερό είναι ότι τέτοιες στενόμυαλες απόψεις διατυπώνονται απο νεαρά παιδιά 19 και 20 χρονών,στη σκέψη και στην ψήφο των οποίων στηρίζεται το πολιτικό και όχι μόνο μέλλον της χώρας.“Δεν φτάνει που κάθεστε παραπονιέστε κιόλας.”Καθόμαστε?Μετάφραση..Χάνουμε άσκοπα το χρόνο μας,τον σπαταλάμε σε ανούσια πράγματα,και μαζί με το χρόνο ξοδευούμε τα χρήματα των γονιών μας.Το σημαντικότερο χάνουμε ώρες παραδόσεων,καθυστερούμε τις σπουδές μας.Ναι για κάποιους το να σπουδάζεις είναι στόχος, όνειρο όχι μια βαρετή ενασχόληση. “Καλύτερα να χαθεί το εξάμηνο παρά το πανεπιστήμιο”.Μόνο που δεν χάνεται το εξάμηνο αλλά η παιδεία.Όσο οι αίθουσες είναι σκοτεινές,τα έδρανα άδεια,οι πόρτες κλειστές δεν υπάρχει μέλλον.Η παιδεία είναι το θεμέλιο μιας κοινωνίας.Μέσα στο πανεπιστήμιο γεννιέται η ελπίδα για την επιστήμη ,την πολιτική,την έρευνα.Σε μια απο τις δυσκολότερες εποχές που διανύουμε στη χώρα μας το ανοιχτό πανεπιστήμιο δεν αποτελεί θέληση αλλά απαίτηση.Με την παιδεία μόνο μπορείς να προχωρήσεις και το μόνο που καταφέρνεις με την παράλυση της είναι να οπισθοχωρείς. Αξίζει να θυσιαστεί η παιδεία στον βωμό των απολύσεων? “Το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς επαρκές διοικητικό προσωπικό”.Θέλω να πιστεύω ότι λύση υπάρχει, ίσως κάποιοι δεν την βλέπουν ή ίσως δεν θέλουν να τη δούν.Προτιμώ να βλέπω ανοιχτή την πόρτα του πανεπιστημίου χωρίς τις ιδανικές συνθήκες παρά να τη βλέπω κλειστή.Το πανεπιστήμιο είναι δύναμη όσο και αν το κατηγορούμε,το υποβαθμίζουμε ,το σνομπάρουμε.Αν συνειδητοποιούσαμε την αξία του ίσως όλα να ήταν διαφορετικά.Δεν ξέρω τι μπορεί να σκεφτεί κάποιος διαβάζοντας αυτό το κείμενο.Πολλές φορές το να διατυπώνεις πολιτικές απόψεις είναι απαγορευτικό.Φοβάσαι μη σε κατηγορήσουν τα άλλα χρώματα.Με το φόβο όμως το μόνο που κερδίζεις είναι μια οδυνηρή σιωπή που σε βασανίζει.Κάποιες φορές πρέπει να τη σπάς γιατί κάπου έξω ισως υπάρχουν και άλλοι που φοβούνται και σιωπούν.Κάποιοι που σκέφτονται σαν εσένα αλλά δεν εκπροσωπούνται απο κανέναν.Ο καλύτερος τρόπος να νικήσεις το φόβο σου είναι να το αντιμετωπίσεις.Επέλεξα τη δύναμη του λόγου και όχι της φωνής.Τουλάχιστον εδώ δεν θα με διακόψει κανείς ,δεν θα μιλήσει πάνω στις λέξεις μου.Θέλω το πανεπιστήμιο μου ανοιχτό.Αυτή είναι η δική μου αλήθεια.Μια αλήθεια που δεν έχει χρώμα.