ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί το ήθος ενός ατόμου καθορίζεται από την σεξουαλική του ζωή.

Η έννοια του αυτοσεβασμού σε κοινωνικό πλαίσιο επηρρεάζεται από την ταυτοποίηση του εν λόγω πλαισίου ως "κουλτούρα ενοχής" ή "κουλτούρα ντροπής". Η ενοχή είναι εσωτερικευμένη κι έχει σχέση με την απόδοση προσωπικών ευθυνών ενώ η ντροπή έχει σχέση με την αντιμετώπιση του λάθους ως προς το κοινωνικό σύνολο. Εξετάζεται από τον Dodds για την εξέλιξη της αρχαιοελληνικής σκέψης ως προς το τι συνιστά το "τραγικό" και τι "αμαρτία" (με την αρχαία έννοια του λάθους) και κατόπιν από την Ruth Benedict που ξεχώρισε την αμερικανική κουλτούρα ως κουλτούρα ενοχής και την ιαπωνική ως κουλτούρα ντροπής. Τα παρακάτω links είναι διαφωτιστικά ως προς το τι εννοώ επακριβώς κι έχουν κι ένα πανευκολάκι διάγραμμα που καθοδηγεί. http://www.doceo.co.uk/background/shame_guilt.htmhttp://www.huffingtonpost.com/david-m-kirby/the-cost-of-a-pervasive-c_b_9721608.html

Θέτεις ένα ψευτοδίλημμα κατά την άποψή μου: θεωρώ πως μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς αυτό να αναιρεί το σεβασμό στον εαυτό σου. Αν εσύ λ.χ. αντέχεις να είσαι το τρίτο πρόσωπο και ένα κομμάτι κρέας για έναν παντρεμένο και νιώθεις αυτοσεβασμό, it's your choice. Το αυτό και με έναν αλήτη που λ.χ. σε έχει για τον π@@τσο, αν αυτό εσένα δε σε χαλάει, μαγκιά σου. Τέλος, το αυτό και αν κάθε βράδυ πηγαίνεις και με άλλον: αν δε σε χαλάει, πάλι όλα οκ.

Όπως είπε και ο Κουασιμοδιστρος, το βασικό είναι να μην πληγώνονται άνθρωποι, για τις δικές μας "ανάγκες". Αυτό θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας του ήθους (καμια σχέση με την ηθική) και όχι ο αυτοσεβασμος για το κοινωνικά πρέπον. Αν λοιπόν είσαι ξεκάθαρη, χωρίς να εξαπατεις και να πληγωνεις τους ανθρώπους, δεν βρισκω τίποτα λάθος στην πραγματοποίηση φαντασιώσεων και στην απόκτηση σεξουαλικών εμπειριών. Μονο πρόσεχε, γιατί το μυαλό του ανθρώπου, είναι αχορταγο. Ειδικά όταν ξεκινήσει να επανατοποθετεί τα όρια του. Φρόντισε να μην ξυπνήσεις μια μέρα και μισησεις τον εαυτό σου σε κάποια κρίση συνείδησης. Το έχω δει να συμβαίνει. Το βασικό, όπως λέει κ ένας άνθρωπος που θαυμαζω είναι, όχι μονο να κανεις κάτι αλλά να ξέρεις και το γιατί. Αυτό είναι το πλεον ασφαλές.

Μπήκα σ' αυτό το τριπάκι, να σχολιάζω δηλαδή εξομολογήσεις, κυρίως για να καταγραφεί η ένσταση επί της κυρίαρχης ιδεολογίας, ότι δηλαδή η παράβαση των κοινά αποδεκτών κοινωνικών κανόνων αποτελεί τάχαμου παράβαση ηθικής φύσης.Τι είναι ο αυτοσεβασμός; Μην είναι βόας, μην είναι κροταλίας; Αυτοσεβασμό έχει κανείς όταν αναγνωρίζει στον εαυτό του το δικαίωμα να έχει ανάγκες, μελετά όμως και τις επιπτώσεις τους.Παναπεί, επιθυμώ κάτι, όμως αυτό το κάτι προσκρούει σε ένα "δεν πρέπει". Τι κάνω όμως τώρα; Δέχομαι την αξιωματική ισχύ του "δεν πρέπει" ή μελετώ το "διότι"; Αν καταπιέσω την ανάγκη μου δίχως λόγο, λίγο αυτοσεβασμό έχω. Οι περισσότεροι θα κολλήσουν στη σχέση με παντρεμένο/η. Αφενός επειδή από ιδρύσεως πατριαρχίας είναι απ' τα ισχυρότερα Δενπρέπει, αφ' ετέρου επειδή σε μια τέτοια σχέση κινδυνεύουν να πληγωθούν τρίτοι άνθρωποι, κι εδώ φυσικά υπάρχει ένα δίκιο.

Δεν καταλαβαίνω γιατί όχι μόνο εσύ αλλά και άλλες γυναίκες κολλάτε με παντρεμένους. Δηλαδή σε κεντράρει όλο αυτό? Θέλεις να γίνεσαι το τρίτο πρόσωπο σε μια οικογένεια? Σε ελκύει το απαγορευμένο? Χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω θεωρώ μία τέτοια πράξη εντελώς ανήθικη και ντροπιαστική. Όχι μόνο από μία ερωμένη, αλλά και από τον άντρα που απατά τη γυναίκα του ( το ίδιο ισχύει και για τη γυναίκα που απατά τον άντρα της με άλλον). Από την άλλη χαθήκαν οι ελεύθεροι? Σου αρέσουν οι κονσέρβες δηλαδή? Αυτή η πράξη δηλώνει πως δεν σέβεσαι εσύ πρώτα τον εαυτό σου. Ο παντρεμένος θα περάσει απλά την ώρα του, ίσως σου τάξει πολλά και μετά θα νιώσεις χρησιμοποιημένη. Επίσης σκέψου εσύ να είχες φτιάξει μια όμορφη οικογένεια και κάποια γυναίκα να στη χαλούσε. Τί θα έκανες? Θα ένιωθες προδωμένη και αδικημένη. Καλά εγω δεν το συζητώ τι θα έκανα. Θα τον έφτυνα και θα τον χώριζα και εκείνη θα την ξεμάλλιαζα απλά. Μπουνιές και στους δύο.