ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έλα όμως που φοβάμαι μην πατηθεί τίποτα καταλαθως και το καταλάβεις...Παλιά είχα κάνει σκριν την συνομιλία μας και την είχα διαβάσει χίλιες φορές. Σχεδόν τη θυμάμαι απ' έξω (δεν ήταν και μεγάλη βέβαια...μετρημένα στα δάχτυλα ειναι τα μηνύματα αλλά και πάλι). Θυμάμαι ακόμα και το κάθε μήνυμα ποτέ το έστειλα, που ήμουν και τι έκανα εκείνη την ώρα. Φαντάσου ποσα ένιωθα για σένα. Μερικά από εκείνα τα συναισθήματα έχουν μείνει ακόμα και τώρα (πολύ λιγότερα αλλά ακόμα υπάρχουν και νευριάζω για αυτό). Σίγουρα κατάλαβες το τι ένιωθα για σένα, αλλά δεν νομίζω να ξέρεις το πόσο πολύ τα ένιωθα. Εγω όμως ξερω. Και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τα παραπάνω που ειπα.. Ακόμα και όταν μιλούσαμε από κοντά επικεντρωνομουν τόσο σε σένα που δεν θυμάμαι τιποτα από τους γύρω μου.. τίποτα από το υπόλοιπο περιβάλλον. Θυμάμαι μόνο εσένα και μένα. Θυμάμαι πως ένιωθα, θυμάμαι τα μάτια σου, θυμάμαι το στυλ σου, θυμάμαι τα μαλλιά σου... Και το χειρότερο.... Θυμάμαι το χαμόγελο σου... Θα ήθελα να ξεχάσω αυτό το χαμόγελο αλλά δεν μπορώ.. έχουν περάσει πόσους μήνες και ακόμα θυμάμαι τα λόγια μας σαν χτες.Τι άσχημος που είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Ειδικά όταν ξέρεις ότι δεν έχει και ελπίδες για το μέλλον. Άραγε τι είναι χειρότερο? Ο ανεκπλήρωτος έρωτας ή ο χωρισμός? Θα μου πείτε "ανάλογα". Θα συμφωνήσω. Και τα δύο απ' ότι φαίνεται προκαλούν πόνο. Και το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί να τον ξεπεράσεις μαλλον είναι απροσδιόριστο. Μπορεί να νομίζεις ότι τον έχεις ξεπεράσει τελείως και μετά από μια τυχαία συνάντηση να τον σκέφτεσαι ξανά. Υπέροχα πράγματα...