ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρακαλώ να ανέβει μιας και ίσως βοηθήσει .Διάβασα λοιπόν την εξόμολογηση σου και σε μικρό βαθμό μου θύμισε κάποια πράγματα που είχα ζήσει και εγω πρόσφατα. Της αδερφ'ης σου ειναι μακραν χειρότερη η θέση, αλλά ισως ενα κομματι της εμπειρίας να σχετιζεται. Από ότι κατάλαβα προκειται για τον πρωτο ερωτα της κοπέλας. Στον πρώτο σου ερωτα νομίζεις ότι αυτό το ατομο είναι εκείνος με τον οποίο θα καταλήξεις, το πρωτόγνωρο αυτό συναίσθημα σε κάνει να θεοποιείς τον ανθρωπο που έχεις απέναντι σου και σε κάνει να θες να υπερασπιστεις την επιλογη σου εως τελους. Η αδερφή σου βαθιά μεσα της, ίσως ξέρει ότι κάνει λάθος, αλλα σε αυτην την ηλικία και ιδίως λόγο απειρίας δεν νιώθει ετοιμη να παραδεχτεί την λάθος επιλογή της και να την εγκαταλείψει. Νομίζει οτι πρέπει να το παλέψει και να μείνει διότι αλλιώς θα πρόκειται περί παραίτησης από μεριάς της... Η αποδοκιμασία σας για την σχέση της το κάνει ακόμα πιο ρομαντικό στα ματια της και όσο εσείς της φωνάζετε, ο άλλος ο μαλάκας που βγαίνει, την στρέφει λίγο λίγο εναντίον σας, τριβωντας τα χερια του. Αυτά όσον αφορά το πως μάλλον νιωθει η αδερφη σου. Τωρα πάμε στο κομμάτι του ψυχολογού... Εγω πέρυσι είχα πάει οικειοθελώς γιατί ήμουν τέρμα μπερδεμένη και ενιωθα αρρωστη. Κάπου εβλεπα φως και ήθελα λίγο σπρωξιμο και ας μην το παραδεχομουν ούτε στον εαυτό μου. Παρατηρησε μηπως δεις την αδερφη σου στεναχωρημενη. Αν την βλέπετε συνεχεια κατσουφιασμενη ισως ειναι μια καλη δικαιολογια για να την προτρεψετε να παει σε ειδικό, μιλωντας και καλα για το αγχος των εξετασεων. Βεβαια μπορει το αγορι να προσπαθήσει να την αποτρεψει , βασικά ειναι σιγουρο... Για αυτο δεν εχω καποια ιδεα πως μπορει να λυθεί. Θυμαμαι παντως ο δικος μου με ρωταγε να του πω χαρτι και καλαμαρι το τι λεγαμε στις συνεδριες. Θα σου πω τι σταση κρατησε η ψυχολογος. Καταρχας πρωτα απο εμενα ειδε τον πατερα μου και απο οσο εμαθα μηνες μετα, του ειπε να μην αναφερει ποτε το αγορι μου, αλλά να θεσει ορια στο σπιτι. Δηλαδη να ελεγχει το τι ωρα γυρναω κλπ. Να το κανετε και εσεις αυτο με την προφαση του σχολειου. Με εμενα πάλι, δεν καταφερε και πολλά. Την δουλευα ψιλο γαζί γιατι ημουν μεσα στην αρνηση , οπως δουλευα και τον εαυτό μου. Απλά πηγαινα εκει και παιζαμε τις κουμπαρες. Ο πρωην μου, ηταν τεμπέλης, ήταν ΠΟΛΥ χειριστικός, ηταν τερμα σεξιστης (δεν το εχω πει ποτε ξανα αυτο για αγορι της ηλικιας μου), με εγραφε εντελώς αλλα προσπαθουσε με μανια να με κρατησει, οταν εβλεπε οτι αδιαφορω προσπαθουσε και καταφερνε να βρει κατι να με λυγισει και εγω ολο εκλαιγα, ζηλευε τους παντες , μειωνε συνεχεια την οικογενεια μου και μου λεγε συνεχεια ποσο ουοαου γκομενος ειναι σε σχεση με κατι αλλους. Αυτα, ενω ηταν παντα πολυ ηρεμος και συγκροτημενος . Οι συγκρουσεις με τους γονεις μου ηταν οταν αρχισε να ερχεται να με παιρνει απο το σπιτι 12 το βραδυ απο δυο φορες την εβδομαδα και οόοολον τον αλλον καιρό με εγραφε. Εκείνο το καλοκαιρι ειχα μολις τελειωσει την τριτη λυκειου και δεν ειχα πολλες παρεες. Αντι λοιπον να με βοηθησει καπως, με αφηνε μονη μου σπίτι οσο κοκορευόταν για τους απιστευτους φιλους του ,τους οποιους δεν ηθελε να μου γνωρισει. Εγω ενιωθα πολυ εντονα προδοσια, μεσα μου αλλα μονιμα μου λεγε οτι ειμαι υπερβολικη και κανω ετσι γιατι δεν εχω εμπειρια. Ο πατέρας μου αρχισε λοιπον με αυτα να τρελενεται και σπίτι είχαμε ομηρικους καβγαδες που με εσπρωξαν πιο πολυ πανω στον ηλίθιο. Τωρα παμε στο πως ξεμπλεξα. Οι γονεις μου με αφησαν εντελως σε ηρεμια. Απλα μου ειχαν θεσει καποια ορια στις εξοδους μου. Στην ψυχολογο σταματησα να πηγαινω με δικη μου πρωτοβουλια γιατι ενιωθα σαν να πεταμε λεφτα. Στους γονεις μου ειχε πει ενα "ειναι πανεξυπνη ξερει πολυ καλα τι της γινεται και ειναι ζητημα 6 μηνων να τον αφησει", οπως και εγινε. Μεσα μου ηξερα οτι πρεπει να τον ξεφορτωθω ετσι και αλλιως, απλα ηθελα χρονο. Η μαλακεία ειναι οτι μου πηρε 9 ολοκληρους μηνες να το παρω αποφαση, που για την αδερφη σου αυτο το διαστημα ειναι κρισιμο. Εεε λοιπόν αφου ηρέμησα, ενα ωραιο πρωι ειπα ενα χωριζουμε και απο τοτε ειμαι πολυ πολυ χαρουμενη και ηρεμη. Οταν με γνώρισε ήμουν ένα μικρό κοριτσακι που δεν είχε ποτέ του ιδιαιτερη αποδοχη και επιβεβαιωση. Οταν τον αφησα, είχα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, είχα αρκετούς φίλους και ενιωθα πλέον πιο θελκτική και πιο γυναίκα. Εκεί που τον εβλεπα σαν ανωτερο μου ,ξαφνικα καταλαβα οτι είμαι πολυ πιο πάνω από τις χειριστικες συμπεριφορες του και τις ηλιθιες αποψεις του. Προσπαθουσα να τον δω οπως πρωτα, αλλα οπως και να το κοιταγα το θεμα μου φαινοταν βλακας. Φροντισε λοιπον η αδερφη σου να μην αποκοπει απο τις φιλες της και κυριως από εσενα και να τονωσει καπως την αυτοπεποιθηση της.. Αργα η γρηγορα θα καταλαβει οτι κανει λαθος και θα τον αφησει, απλα ισως χασει την φετινη χρονιά..! Δεν πειράζει! Είναι μια εμπειρία που θα μάθει πολλά από αυτην και θα την κανει πιο δυνατη. Καλη τυχη της ευχομαι.