ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας ειμαι κοπελα και στα 19 μου...αποφασισα να γραψω εδω το θεμα μου και οποιος μπορει ας μου δωσει καποια συμβουλη....το θεμα μου ειναι οι γονεις μου και ο φοβος που μου εχει δημιουργηθει προς αυτους....αρχικα να πω πως εργαζονται και οι δυο κ μαλιστα σε δουλεια δημοσιου επομενως εγω και ο αδερφος μου(τον οποιο εχω αδυναμια!!) δεν μας ελειψε ποτε τιποτε ειχαμε οτι θελαμε δραστηριοτητες ρουχα φροντιστηρια....ομως καθημερινα υπηρχαν φωνες και καβγαδες μεταξυ τους σε σημειο να σπανε πραγματα στο σπιτι η να βρισκονται ειτε ο ενας ειτε ο αλλος με σημαδια στο σωμα ....σε ολα αυτα περισσοτερο εγω ως μεγαλυτερη ημουν παρων...εν τω μεταξυ υπηρχε ενα αλλο θεμα οτι η μητερα μου δεν συμμετειχε σχεδον καθολπυ στιε οικιακες δουλειες με αποτελεσμα να ζουμε σε σπιτι με σκονες βρωμικο μπανιο κλπ κλπ εως που αρχισα να αναλαμβανω καποια εγω....ο πατερας αναλαμβανε καποιες φορες τα οικιακα αλλα σχεδον εξ ολοκληρου τα εξοδα....αυτο μικρη μου δημιουργησε και ως εφηβη την εντυπωση οτι η μητερα μου με παραμελει ειδικα μετα απο τα δεκα μου οπου κολλησε στην οθονη ενος υπολογιστη εως κ σημερα συν οτι οταν της μιλουσα αντιδρουσε μεβφωνες κατηγορωντας εμενα ως τεμπελα .....εγω βλεπετε στιε φασαριες δεν μπορουσα ποτε να αντιδρασω για καποιο λογο φοβομουν να πω την αποψη μου...ο πατερας μου καπως προσπαθησε να ειναι κοντα μου ....αλλα εν τελει εχω φτασει να φοβαμαι κ τουε δυο....απο τον πατερα μου θυμαμαι επιμερους θεματα να με σφαλιαριζει πχ μια φορα μικρη οταν εβαλα το χερι μ κατω απο ενα μηχανημα ..οταν εμαθε πως δεν διαβαζω στα αγγλικα...οταν εγραψα χαμηλα στις πανελληνιες (ναι ειχα θλιψη απο τα 17 δλδ να μην θελω να κανω τιποτε να μην εχω ορεξη για τπτ παρατησα το διαβασμα κ ελεγα ψεματα οτι διαβαζω γιατι μου ελεγαν να δωσω για ιατρικη κ οτι μονο αυτο εχει μελλον και επειδη δεν ηθελα να συγκρουστω ελεγα ψεματα)..και οταν τουε μιλησα για ενα παιδι που με ενδιαφερει το οποιο ομως γνωρισα απο ιντερνετ....ξερω οτι ημουν λαθος οταν ελεγα ψεματα ...αλλα ρε παιδια αυτες οι σφαλιαρες ειναι σαν να μου εχουν κλεισει το στομα γενικοτερα ...δεν θελω να τους μιλαω για τιποτε πλεον ...τυπικα εχουμε καλες σχεσεις αναλαμβανω εγω καποια οικιακα κλπ κλπ...σε δυο εβδομαδες δινω για δευτερη φορα ...ειμαι καλυτερα απο περσυ αλλα υπηρξε κ διαστημα π δεν διαβαζα και τοσο και δεν ξερω πως να οργανωθω στο χρονο που εμεινε...περσυ ειχε γινει χαμος και δεν θελω να το ξαναζησω εκει ομως δεν διαβαζα καθολου χαμος εννοω να μ μειωνουν να με λενε ακομη κ πορνη κ αλλα τετοια ....προσπαθω να εχω αγαπη για αυτουε η να τους καταλαβω αλλα κυριαρχει ο φοβος το οτι θελω να φυγω απο το σπιτι οτι αν δεν βρω δουλεια καποτε θα γυρισω πισω και φανταζει εφιαλτη ...δεν ξερω αν ειμαι αδικη ισως και κακομαθημενη αλλα αυτο αισθανομαι εως και να παντρευτω σκεφτομαι μονο κ μονο για να φυγω κ για να νιωσω την αισθηση της οικογενειας....