ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και όλα άρχισαν από τα μόρια. Κάτω από δέκα και τσουπ ΣΑΛΟΝΙΚΑ! Λοιπόν η φάση έχει ως εξής, μένω με τον αδελφό μου σε ενα σπίτι σχετικά μακριά απ το κέντρο, δεν έχω ακόμα δίπλωμα και δεν έχω και λεφτά (ο αδελφός έχει αυτοκίνητο, βλέπεις είναι το αγόρι και όσο μορφωμένοι και "προχό" και να είναι οι γονείς σου πάντα υποσυνείδητα Θα εξυψώνουν τον άντρα από τη γυναίκα). Τα χω και μένα Σαλονικιό, καλό παιδί και 9 χρόνια μεγαλύτερος. Τα πάμε καλά και τσουπ έρχεται και μένει μαζί μας στο σπίτι. Πρόσεξέ με ΕΓΩ, Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΟΜΕΝΑΚΙ. Καλά ως εκεί έτσι? Ναι, καλά θα ήταν αν ο αδελφός δεν την έπινε όλη μέρα κάθε μέρα μες στο σπίτι ενώ εγώ έχω να πιώ κάνα 5μηνο - εκτός από ένα μικρό μπαφάκι την πρωτοχρονιά- οπότε ο αδελφός, φυτό- dead πώς το λένε! Και μη νομίζεις ότι το μπαφάκι δεν είναι ναρκωτικό, και εγώ αυτό έλεγα μέχρι που ο πανέξυπνος αδελφός μου (και το πανέξυπνος το εννοώ) κόλλησε τον κώλο του στην καρέκλα του γραφείου του και τα μάτια του στο dota-lol-wow ή ό,τι στο διάλο υπάρχει σε αυτό το γαμημένο pc, του γαμημένου γραφείου, του γαμημένου σπιτιού μου. Αυτά βασικά γιατι βαρέθηκα να γράφω, θα δω το Paranorman! Τα φιλιά μου!