ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πίστευα ποτέ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλο ταμπού. Μάλλον δεν το είχα παρατηρήσει.Είμαι πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό και η γυναίκα μου είναι ξένη. Έχουμε μια κορούλα δυόμιση ετών η οποία θηλάζει (τώρα πια όχι κάθε μέρα αλλά όποτε θέλει, κυρίως νύχτα) και δεν έχει πιει ποτέ γάλα σκόνη. Όταν ερχόμαστε στην Ελλάδα η κλασσική ερώτηση είναι "Καλά ακόμη θηλάζει;" Ε, ναι, λέμε εμείς. Κλασσικές αντιδράσεις: "Εγώ μόνο 3 μήνες λίγο και μετά σταμάτησα", "Πρέπει να της το κόψετε", σιωπή και βλέμμα παράξενο, "Καλέ μαμμόθρεφτο θα γίνει", "Το αγελαδινό είναι καλύτερο, έχει περισσότερες πρωτεΐνες"! Και όλα αυτά από γυναίκες στη πλειοψηφία. Και καλά οι μεγάλες σε ηλικία, αλλά οι νεαρές; Άλλες φορές συζητάμε και εξηγούμε το πως το βλέπουμε εμείς και άλλες το αφήνουμε να περάσει έτσι γιατί δεν αντέχουμε.Όταν δε, η γυναίκα μου έχει τύχει να θηλάσει σε δημόσιο χώρο στην Ελλάδα, την κοιτάνε λες και είναι εξωγήινη. Πχ σε μια καφετέρια ή σε ένα πάρκο.Την κόρη μας μόλις γεννήθηκε την άφησαν κατευθείαν πάνω στην κοιλιά της μητέρα της (χωρίς να την πάρουν οι νοσοκόμες να την καθαρίσουν, να την ζυγίσουν και όλα αυτά τα περιττά για την υπέροχη αυτή στιγμή). 10 λεπτά αργότερα είχε βρει την θηλή. 5 λεπτά αργότερα θήλαζε μόνη της. Απίστευτες στιγμές.Και το μόνο που ακούμε στην Ελλάδα είναι για καισαρικές, μπιμπερό κατευθείαν, θηλασμός ελάχιστος και αντιμετώπιση φρίκη. Είναι λυπηρό.