ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που σταματαει σιγα σιγα ο κοσμος να ελπιζει,που αντι να εστιασουμε στη πραγματικη ριζα του προβληματος και να συσπειρωθουμε διαλυομαστε ολο και πιο πολυ και βυθιζομαστε σαν κοινωνια στ βουρκο του φασισμου.που σταματαει ο κοσμος να χαμογελαει, να περναει καλα,να δημιουργει,να ερωτευεται.Που χανει μαζι με την ελπιδα δουλεια,σπιτια,που ξενιτευεται για να επιβιωσει.που η καλυτερη γενια απο θεμα εκπαιδευσης τα κανε ολα αυτα τσαμπα γιατι ουτε δουλευει κ αν δουλευει δεν πληρωνεται.πιο πολυ ομως θλιβομαι γιατι καθομαστε ολοι και ακουμε τα καθικια της τηλεορασης να μας λενε οτι θα μας σωσουν.και φοβαμαι για το που θα καταληξουμε σε 10 χρονια.θλιβομαι γιατι ειμαι 30 χρονων και μου διαλυουν το ονειρο να βρω καποιον και νε μεινουμε μαζι δημιουργωντας οικογενεια.και με τρελαινει αυτη η ανβλητικοτητα στα παντα.και θα ξυπνησω μια μερα και θα μαι 50 χρονων και θα σκεφτομαι που πηγε η ζωη και τα ταξιδια που ηθελα να κανω.οκ μπορει να μην κανω τα ταξιδια αλλα δεν διαπραγματευομαι τον ερωτα που θα ζησω.θα τον βρω και θα τον ζησω.