21.12.2014 | 19:24
θλίψη...
Με πλήγωσες όσο ποτέ άλλος κανείς. Με πρόσβαλες με τις πράξεις και τα λόγια σου. Μου απέδειξες την ανικανότητά σου να είσαι μαζί μου. Έκανες τη ζωή σου χάλια χάνοντας τα πάντα. Και αιτία για όλα αυτά είσαι εσύ. Μιλάμε και δεν ακούς, συνεχίζεις να προσπαθείς να αποδείξεις ότι εσύ είσαι το θύμα. Κι όμως το θύμα είμαι εγώ που σε πίστεψα, που έμεινα κοντά σου σε όλες τις δυσκολίες και που πάλεψα μαζί σου. Κι όταν πλέον όλα ήταν εκεί για εμάς, έκανες πίσω και με άφησες να φύγω. Δεν μπορώ να πω με λόγια την απογοήτευσή μου, την πίκρα μου. Κι όμως εσύ συνεχίζεις τα δικά σου, ότι με λατρεύεις. Ποια λατρεία, πού είναι; Συνεχίζεις να με πληγώνεις ακόμη και τώρα που όλα τελείωσαν. Όμως σε σκέφτομαι ακόμη... αν και δεν αξίζεις τίποτα, σε σκέφτομαι ακόμη... και κοιτώ το κινητό περιμένοντας...