ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να δημιουργήσω φιλίες αλλά στράφι. Στα 25 μου χωρίς έναν άνθρωπο να πω μια βλακεία,να χαμογελάσω, να κάνω πράγματα μαζί, μόνο υποχρεώσεις και να με φροντίζω εγώ γιατί δεν υπάρχει άλλος που να νοιάζεται και να με προσέχει. Κάνω πράγματα μόνη μου αναγκαστικά για να μην κλαίω πχ πάω θέατρο, περπατάω, πήγα διακοπές 4 ημέρες το καλοκαίρι μόνη αλλά βαρέθηκα πια να μην έχω έναν άνθρωπο....σχέση έχω να κάνω ένα χρόνο και μια πρόσφατη γνωριμία τελείωσε με δική του πρωτοβουλία.Δε θέλω να αγκιστρώνομαι σε κανέναν ούτε να κλαίγομαι, αλλά αλήθεια δυσκολεύομαι να βρω ελπίδα, χαραμίζω τα καλύτερα μου χρόνια κι ενώ φαινομενικά δε μου λείπει τίποτα,είμαι μόνη μου. Με καταλαβαίνει κάποιος/κάποια;