εγώ κοντεύω να κλείσω χρόνο...σε κάποια φάση απλά δέχτηκα ότι θα τη σκέφτομαι μονίμως,κάθε μέρα κ ότι ποτέ δε θα την ξεπεράσω 100%.ξέρω μπορεί να ακούγεται ηττοπαθής νοοτροπία αλλά όταν απλά αποδέχεσαι κάποια πράγματα δεν πονάνε τόσο...
28.6.2015 | 16:02
θλιψη και τιποτα αλλο
Παιδια σοβαρα τωρα πως ξεπερασατε εναν χωρισμο με καποιον που ειχατε ονειρευτει τη ζωης σας μαζι του/ης. Εχουν περασει τρεις μηνες και αυτος ο πονος, το σφιξιμο και η ατελειωτη λυπη δε λενε να φυγουν. Βγαινω εξω για μια βολτα για εναν καφε βλεπω μια ταινια κανω το οτιδηποτε και τον θυμαμαι και λυγιζω. Κουραστηκα να ποναω τοσο πολυ και δε μειωνεται καθολου αυτος ο πονος. Ο,τι και να μου συμβαινει στη ζωη μου θελω να το μοιραστω μαζι του ξυπναω με θλιψη κοιμαμαι με θλιψη. Εσεις πως το ξεπερασατε; και δεν εννοω να τα ξαναφτιαξατε εννοω πως προχωρησατε τη ζωη σας παρακατω... Πειτε καμια ιδεα κοντευω να τρελαθω...
1
