ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι …………… . . . . . . . . . . . . Δεν θέλω να θυμάμαι ! Θέλω να ζήσω απ’ την αρχή Να κάνω τα ίδια λάθη, αλλά μ’ αλλιώτικη ψυχή … Όλα να τα πουλήσω μια δραχμήγια να κερδίσω την ζωή ! Δεν μου αρκεί το όνειροΔεν με γεμίζει η ύλη Ποθώ …. η γαλήνη κι η ομορφιά και της καρδιάς η μνήμη να μ οδηγήσουν μακριά,στου ορίζοντα την δίνη … στο χρώμα του, στο γιόμα του .. !Στης λευτεριάς την μυρουδιά,στου αίματος την ζεστασιάκαι στης ανάσας την φωτιά ! Κλάψε μικρή μου, μην βαστάς, τον ξόρκισες τον πόνο …τον έρωτα … την μοναξιά …της προδοσίας την μαχαιριά Ολάκερο και μόνο … το δάκρυ κύλησε …και κίνησε … να βρει παρηγοριά μες την θερμή σου αγκαλιά Πάψε ψυχή .. μην αλυχτάς .. σβηστήκαν τα σημάδια ! κι αν μέσα σου φυλάς βαθειά,τ’ ατέλειωτα και τα μισά …Νανούρισέ τα … χάϊδεψτα και κρύψε τα καλά …στα σύννεφα, στην καταχνιά,που πίσω σου αφήνεις …βαδίζοντας γοργά μπροστά γι’ απώτερα και φωτεινά …Για κει που ο ήλιος κυβερνά κι αστράφτει η σελήνη. Καμαρωτά περπάτησε και πίσω σου σημάδεψετην άμμο, με τα χνάριατης ξεχασμένης σου ψυχής …Άλλαξε μάτια και θωριά Τα χέρια τείνε θαρρετά Και τόλμησε .. και φύγε ..Για κατακτήσεις του μυαλού, του θέλω και του ποθητού Μην φοβηθείς .. μην γύρεις ..Σκάλισε μέσα σου δειλά και ταπεινά …αυτά που αγάπησες παλιά ..μα της ζωής η υπόδουλη τροχιάγύρω απ’ τα πρέπει και τα δήθεν,σού ’μαθε να φοβάσαι … Σκάλισε μέσα σου δειλά και ταπεινά …Της λευτεριάς το δίλημμα του ρίσκου την ευθύνη …