28.5.2017 | 15:01
θυμαμαι...
Ειμαι κοπελα.Πηγαινα σχολειο και κρυβομουν κατω απο τη σκαλα μη με βρουν καποια αγορια.Φοβομουν τοσο πολυ.Ειχα κρυφτει και ακουσα να ερχονται και σταθηκαν απο πανω και κοιτουσαν κατω να δουν που κρυφτηκα.Η καρδια μου κοντευε να σπασει.Εγινα ενα με τον τοιχο για να μη με δουν.Σκεφτομουν " θεε μου σε παρακαλω σε παρακαλω ας μην κατεβουν ας μην κατεβουν.ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ! ΜΕ ΑΚΟΥΣΕ! Θυμαμαι το αισθημα πανικου οταν με κοιτουσαν απο μακρια και οταν βρισκομασταν μονοι.Ενα πραγμα που νιωθεις πως χτυπανε τοσοι συναγιερμοι κινδυνοι μεσα σου που τελικα σαν να βραχυκυκλωνεις και δεν μπορεις να κουνηθεις.Μαλλον αυτο εννοουν οταν λενε παγωσε απο το φοβο του και δεν μπορουσε να αντιδρασει.Αυτο ειναι σιγουρα.......μετα θυμαμαι που χτυπουσαν την πορτα της αιθουσας και μπαιναν μεσα με ηλιθιες προφασεις γτ ηταν σε αλλο τμημα μονο για να ελεγξουν αν ειμαι μεσα...καναν και ενα νοημα του τυπου "τα λεμε μετα".Με περιμεναν καθε διαλειμμα εξω απο την ταξη...Δεν πειραζει...περασε και ας τα θυμαμαι..τα λεω για να ξερετε καποιοι οτι δεν ειστε μονοι σας.Κανεις δε με βοηθησε ενω πολυ ηξεραν.Μονος του κανεις μονο μπορει να βγει απο αυτη την κατασταση...ολα τα αλλα.........