ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..τοτε που πηγαινα για τρεξιμο μεσα στη βροχη. Σε καθε βημα γινομουνα πιο χαλια, παταγα παντα στην πιο μεγαλη λακουβα λασπης να λερωθω οσο περισσοτερο γινοταν.Οταν εισαι τοσο μουσκεμα και τοσο βρωμικος δε φοβασαι μη λερωθεις μη μουσκευτεις ,νιωθεις μια ομορφη εξαθλιωση.Κι οταν σταματαγα απλα καθομουνα εκει. Ακινητος. Με τη βροχη να πεφτει στο προσπωπο μου και να με κανει να νιωθω πιο ελαφρυς. Λες και ξεπλυθηκα απο τα βαρη της ζωης η απο τις αμαρτιες η απο τους φοβους και απο τα αγχη μου.Μετα επρεπε να γυρισω σπιτι και να κανω μπανιο. Σα να φορεσα με τη μια ολη την πραγματικοτητα πανω μου. Εφευγε η βρωμια αλλα μαζι ερχοντουσαν ολα παλι, φοβος αγχος ενοχες υποχρεωσεις.Παντα θα ηθελα να κατσω περισσοτερο με τις λασπες.you live in my wounds.