ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

«Πέντε ηλίθια χρόνια χαμένα; Πέντε χρόνια με γέλιο, δάκρυα, σκιά θανάτου έγιναν παρελθόν. Μηνύματα ψεύτικα που έλεγαν: σ αγαπώ περισσότερο. Κι ένας συναισθηματικά, τελικά, αυτιστικός που δεν το έβαζε κάτω, με τον δικό του ηλίθιο και λάθος τρόπο. Που πάλευε μέχρι τέλους. Το τέλος μπήκε, από απέναντι. Τα αληθινά σ αγαπώ διαλύθηκαν και ειπώθηκαν με τύψεις. Τα σ αγαπώ έμειναν ψεύτικα. Ο φίλος έγινε άγνωστος και το άγνωστο είναι πια τρομαχτικό. Είναι ξένο. Και στέκεις στη μέση της ζωής γυμνός και παγωμένος. Δεν μπορείς να πιστέψεις και να περιμένεις. Κι εκεί που περπατάς, σκοντάφτεις. Τρέχεις και μετά πάλι πέφτεις. Ξέρεις ότι θα τερματίσεις δυνατός. Αλλά δεν έχει σημασία. Θυμάσαι και όταν ξεχνάς κλαις. Γιατί ρε; Γιατί οι λέξεις δεν είχαν ουσία; Τα αγγίγματα; Οι ματιές; Εγώ τα πίστεψα όλα».Sector