ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου, ακούω τραγούδια που τα άκουγα όταν πήγαινα στο λύκειο (πριν 10-12 χρόνια ) τα έχω συνδέσει με αυτή την εποχή και με έπιασε μια γλυκιά κατάθλιψη. Θυμήθηκα τους φιλους μου τα παιδιά που κάναμε παρέα, της μαλακιες μας και τον χαβαλέ μας την ανεμελιά, χωρίς υποχρεώσεις και την λέξη κρίση ούτε την είχαμε ακουστά τότε, όχι έρωτες δεν υπήρχαν τουλάχιστον με ανταπόκριση αλλα περνούσαμε τόσο τέλεια με τα παιδιά, μου έρχονται οι φάτσες τους και κάποιες απο τις στιγμές που ζήσαμε θολές γιατί τους περισσότερους έχω να τους δω απο τότε. Και όχι μόνο, οταν γυρνουσαμε σπίτι τρώγαμε μεσημεριανό και έξω πάλι (ζω σε χωριό ) με άλλη παρέα. Και τι δεν θα έδινα να γυρνούσα έστω και μια στιγμή να ζήσω ακριβώς το ίδιο, ούτε τους καθηγητές δεν θα άλλαζα και ολοι μαζί να ξαναεβλεπα τους συμμαθητές μου όπως ειμασταν πιτσιρικάδες (υπήρχαν και κωλοπαιδα) αλλα στο τέλος νομίζω μένουν μόνο οι καλές στιγμές. Γιαυτό με πιάνει κατάθλιψη όταν ακούω τα τραγούδια εκείνης της εποχής, γιατί ξέρω οτι δεν θα τα ξαναζησω ποτέ μα ποτέ ξανά ααααχχχχχ