ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμώνω με τον εαυτό μου που έπαψα να ειμαι ερωτευμένη μαζί σου. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι, δεν ήταν αυτό το ''σχέδιο'' . Υποτίθεται πως σημερα ,μετα απο 9 χρονια σχεσης , δυσκολιες και προβληματα , τώρα που όλα εχουν στρωσει και οι συνθηκες επιτελους μας ευνοουν θα επρεπε να είμαι οπως τοτε , παθιασμενη και φουλ ερωτευμενη μαζί σου. Αλλά δεν είμαι..και το χειροτερο ειναι πως δεν ειχα καταλαβει οτι δεν ειμαι. Σα να ημουν το τελευταιο χρονο σε μια ν ιρβανα και δε καταλαβαινα τί μου συμβαινει...Δε ξερω πώς έγινε ,γιατί έγινε και τί εφταιξε ! 9 χρονια δεν εχω σκεφτει ουτε καν να απιστησω ουτε καν να κοιταξω καποιον ...τοσο πολύ υπήρχα για σενα . Και τωρα? Δε ξερω καν τί μου συμβαινει , πού βαδίζω...πού βαδιζουμε. Ντρεπομαι για τον εαυτο μου που έπαψα να σε αναζητω ,να περιμενω με λαχταρα να σε δω , που ακομη και να ντυθω ομορφα για σενα δεν εχω ορεξη...Ντρεπομαι ακομη και αυτην την ''εξομολογηση'' που γραφω ....Ηθελα απλα να το βγαλω απο μεσα μου, αφου σε κανεναν δεν εχω τη δυναμη να το πω....Ελπιζω να υπαρχει καποιος εκει εξω να εχει βιωσει κατι αντιστοιχο.....