ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι, ενώ το να είσαι νέος και να μη βρίσκεις δουλειά είναι πολύ ευχάριστο. Που παρακαλάμε για δουλειά που πολλές φορές μπορεί να είναι δουλεία και να νιώθεις αλλιώς άχρηστος. Σε ποια χώρα ζεις; Σ΄όλες τις ηλικίες έχουμε μόχθο. Επίσης, δεν έχουμε όλοι ούτε τις ίδιες ευκαιρίες κι ούτε την ίδια κράση.

Πράγματι, το πρόβλημα της ανεργίας είναι μεγάλο και σε κάνει να βλέπεις τα πάντα μίζερα. Είσαι όμως μόνο 35... Εύχομαι να καλύτερα νάρθουν σύντομα.

Αν στεναχωριόσουν και εσύ από νωρίς για αυτά ίσως είχες κινητοποιηθεί και τα είχες λύσει μέχρι τώρα.

Ο καθένας αξιολογεί και ιεραρχεί τα προβλήματά του ανάλογα με τα βιώματα που έχει. Πολύ εγωιστική, μονοδιάστατη και μίζερη η προσέγγισή σου - γιατί θέλεις να τ'ακούσεις.

Κάθε άνθρωπος, συνηθίζει να μεγεθύνει τα προβλήματά του, ασχέτως ηλικίας και ουσίας που έχουν. Ο δεκαπεντάχρονος νιώθει χώμα που τον φτύνει η συνομήλική του στο σχολείο, γιατί δεν μπορεί εκείνη την ώρα να συνειδητοποιήσει ότι αυτό είναι τίποτα σε όσα θα ακολουθήσουν. Οι πόρτες της ζωής, σε όλα τα επίπεδα, δεν κλείνουν μετά τα 35. Και στο λέω έχοντας κάνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου μετά τα 35. Θα συμφωνήσω πάντως μαζί σου πως στα 35+ οι ''ευκαιρίες'' ενίοτε είναι μειωμένες σε σχέση με μικρότερες ηλικίες.Εύχομαι κάθε καλό.

Κατα βάση,έχεις δίκιο πιστεύω.Βέβαια, θα μπορούσε να σου ανταπαντήσει κάποιος 55+ πως για εκείνον τα πράγματα είναι ακόμη πιο σκούρα και δύσκολα...Οπότε...τώρα που το ξανασκέφτομαι εν μέρει έχεις δίκιο.

Ο καθένας με τα προβλήματά του, θα πω εγώ...Άσχετα από το αν κάποιος έχει μεγαλύτερα, αυτά που μας συμβαίνουν και τα ζούμε μας φαίνονται ΠΑΝΤΑ ως τα πιο σημαντικά, και δεν επιδέχονται συγκρίσεων...Σα να λες σε ένα άστεγο οτι δε πειράζει που μένει στο δρόμο, γιατί στη Συρία γίνεται πόλεμος και πολύς κόσμος χάνεται...Αντίστοιχα, σα να λες σε ένα Σύρο οτι δε πειράζει που γίνεται πόλεμος γιατί στο Β' Παγκόσμιο χάθηκαν πολλοί περισσότεροι...Ακραία παραδείγματα, ίσως, αλλά καταλαβαίνεις...

Αν δεν κάνεις κατι να αλλαξεις τη μοιρα σου ποιος περιμενεις να το κανει για σενα; Αρχικα συμβιβασου με λιγοτερα. Ειτε λεγεται δουλεια, ειτε γκομενος. Ιναφ σαιντ

Κλαίρη μου καλησπέρα..Σε παρακαλώ ηρέμησε και κάνε υπομονή...Είσαι 35 και δεν μας πήραν τα χρόνια και εμάς κορίτσι μου...Σε έπιασε αγανάκτηση τώρα και το καταλαβαίνω,ειδικά αν δεν έχεις μια δουλειά να απασχολήσε...Ο καθένας περνάει τα δικά του χωρίς όριο και χωρίς ηλικία..Κατάλαβα τον τρόπο που το λες,εξηγείς το ότι είναι ακόμη μικρά παιδιά και έχουν τα χρόνια μπροστά τους αλλά αυτό ίσως το πάρει στραβά κάποιος άλλος αναγνώστης...Εύχομαι κορίτσι μου να αλλάξει η ζωή σου απο μέρα σε μέρα και προπάντων να νιώσεις καλύτερα!!!Το θέμα σχέσης είναι θεμα ανθρώπου...Δεν σημαίνει το ότι επειδή δεν έχεις τώρα δουλίτσα είτε εσύ είτε ο οποιοσδήποτε,ότι δεν θα βρει και άνθρωπο..Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει!Κάνε υπομονή και σκέψου θετικά σε παρακαλώ...

Με την ηλικία πάει το αν στεναχωριεται κάποιος που δεν έχει φίλους ή σχέση ή τον παράτησαν? Δεν έχει σημασία το ότι έχουν χρόνια μπροστά τους (που στην τελική κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι το τέλος της ζωής κανενός αλλά δεν θα αναλυσω το θέμα αυτό τώρα). Το θέμα είναι ότι το 'τωρα' το δικό τους κοιτάνε και στεναχωριουνται. Μετά έρχονται εδώ και τα γράφουν γιατί αυτό το σάιτ είναι σάιτ εξομολογήσεων και κάπου θέλουν να πουν τον πόνο τους. Εσύ αν θες ΜΗΝ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ. Δεν χρειάζεται να νευριάζεις με τον πόνο του άλλου που η ίδια εκούσια διάβασες!

Τα βιώματα αι η καθημερινότητα κάποιου είναι για εκείνον ότι πιο σημαντικό και λες εσυ να την βαλουν στο περιθώριο για να σκρφτουν οτι υπαρχουν και "χειρότερα ";Δύσκολο