ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όχι δεν είμαι καμία που τα έφτιαξε με κανέναν μεγαλύτερο ή μικρότερο και αναρωτιέται αν θα δέσει το γλυκό, αν είναι σωστό και έχει ανασφάλειες για το χάσμα των γενεών. Το θέμα μου είναι οι κρίσεις που περνάς ανά δεκαετία. Θυμάμαι όταν έκλεισα τα 20 για ένα 6μηνο δεν κοιμόμουν τα βράδια μόλις πήγαινα για ύπνο λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου ερχοντουσαν σκέψεις όπως : αν η σχολή που πέρασα είναι καλή , αν καταφέρω να την τελειώσω , αν αυτό που σπουδάζω όντως μου αρέσει , αν καταφέρω να βρω μια δουλεία και που θα είναι αυτή, αν έκανα καλά που έφυγα από το σπίτι μου για να σπουδάσω Αθήνα και κάπως έτσι η όρεξη για ύπνο πήγαινε περίπατο και την έβγαζα στον καναπέ παρέα με την τηλεόραση νομίζω τότε πρέπει να είχα δει και την πρώτη μου άσπρη τρίχα. Θυμάμαι τότε που το είχα συζητήσει με κοντινά μου άτομα και μου είχαν πει πάνω κάτω ότι τα ιδία σκέφτονται και εκείνοι. Ανακουφιστικά ένιωσα φυσιολογική και είπα ότι δεν ήμουν η μονή με τόσες φοβίες και ανασφάλειες. Αργότερα ήρθε και η πρώτη δουλεία μαζί με την δουλεία και η κούραση και μαζί με την κούραση και ο ύπνος και ξεπέρασα και κρίση και φοβίες και ανασφάλειες. Φτάνω στη κρίση των 30. Ευτυχώς δεν έχω χάσει τον ύπνο μου ισα ισα που είναι φορές που ζορίζομαι να σηκωθώ από το κρεβάτι για να πάω δουλεία. Έκλεισα τα 29 πριν κάμποσο καιρό και μόνιμος αναρωτιέμαι τι σκατά έκανα μέσα σε μια 10ετια. Εντάξει αναμνήσεις από καταστάσεις έχω αλλά ξαφνικά νομίζω ότι είναι λίγες. Αισθάνομαι σαν για ένα διάστημα να ενεργοποίησα κάτι σαν αυτόματο πιλότο και να σήκωσα τα χεριά ψηλά. Σκέφτηκα να μιλήσω για το συναίσθημα μου σε κάποιους κοντινούς μου αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν είμαστε στην ιδία φάση , εγώ είμαι μονή μου εδώ και καιρό και οι περισσότεροι της ηλικίας μου έχουν μια σοβαρή σχέση ή είναι αρραβωνιασμένοι ή είναι παντρεμένοι και περιμένουν παιδί και εγώ δεν πλησιάζω καν σε τέτοια κατάσταση. Έκλεισα τα 29 και ούτε τρομερή καριέρα έκανα ούτε έναν άνθρωπο πιο σοβαρά γνώρισα για να με κάνει να νιώσω έτοιμη για το επόμενο βήμα. Θα μπορούσα να απομυθοποιήσω το σενάριο του γάμου και των παιδιών και να κάτσω να πω ότι είναι ένα τριπακι που μπαίνουμε όλοι γιατί μας έχουν πείσει ότι αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Αλλά αν πείσω τον εαυτό μου για κάτι τέτοιο φοβάμαι ότι θα συνεχίσω να ζω με την βοήθεια του αυτομάτου πιλότου. Αυτά για την ώρα…..Στα 40 τι με περιμένει?