14.7.2015 | 01:04
Τι δεν πρέπει να πει κανείς πριν την τελευταία μπουκιά του έρωτα...
Καλησπέρα, έμαθα κάτι απίστευτο εχθές και η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι να το πω δημόσια αλλά ευτυχώς υπάρχει και αυτός ο ιστότοπος. Περπάταγα μεθυσμένος κοντά στην γειτονιά μου, στην Άρτα. Ξαφνικά βλέπω την αδερφή μου να κλαίει στο πεζούλι … Δεν κατάλαβα ότι είναι αυτή και τρέχοντας να δω αν είναι καλά τρώω μια ξάπλα και ξυπνάω μετά από μια μέρα στο νοσοκομείο στην Αθήνα! Ροτάω αμέσως που είναι η αδερφή μου και οι γιατροί μου λένε όλα θα πάνε καλά! Είναι στην Θεσσαλονίκη με την θεία της και θα πάρει το μετρό για το αεροδρόμιο και θα έρθει να σε δει αύριο. Οκ λέω αρχικά και ησυχάζω πριν να ξεκινήσω και άλλες ερωτήσεις τρώω σκάλωμα και λέω μέσα μου «ποιο μετρό μου λέει ο άλλος; στην Θεσσαλονίκη;» Καταλαβαίνω αμέσως ότι όλο αυτό είναι μια απάτη! Κοιτάω τις νοσοκόμες στα μάτια και καταλαβαίνω ότι είναι γάτες! Μετεξελίσσομαι σε αετό και φέρνω τα πάνω κάτω! Οι γάτες/νοσοκόμες φτύνουν φίδια και ο εφιάλτης που ονειρεύομαι από μικρό παιδί γίνεται ένεση σουρεαλισμού στην φλέβα μου! Ο πιο σιχαμερός οργασμός που έχει νιώσει ένα σπερματοζωάριο στην τουαλέτα των ΚΤΕΛ. Αυτά είτε τα πιστεύετε είτε όχι, συνέβησαν στο μυαλό του κου Μοσκοβισί. Ενώς ανθρωποφάγου λιμενικού που δεν έχει λιμάνι να ερωτευτεί. Τελικά τι είναι ο έρωτας και πως μπορεί να τον κατακτήσει κάποιος; Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για πάρτι μιας αχάριστης που μου σάπισε τα δόντια από το μέλι που έσταζε. Μέλι που σε μεθά και σε δένει στο κατάρτι του τιτανικού και σε αφήνει σαν παγωτό να λιώσεις μαζί με τα συκώτια σου.