Συμφωνώ με την ιδέα του κοσμήματος,στη θέση σου θα έπαιρνα ένα χρυσό κόσμημα με τα 100 ευρώ και θα το συνόδευα με μια ωραία κάρτα όπου θα έγραφα δυο λόγια,λιτά αλλά ουσιαστικά,πχ.ευχαριστώ για,ευχαριστώ για την αμέριστη συμπαράσταση ή κάτι τέτοιο.
10.3.2018 | 14:16
Τι δωρο να κανω;
Θελω να κανω ενα δωρο σε εναν σημαντικο στη ζωη μου ανθρωπο. Ειναι η καθηγητρια που ειχα στο φροντιστηριο. Δεν εκανα ιδιαιτερα μαζι της αλλα ειμασταν κοντα. Ειναι μια πανεξυπνη γυναικα, πανεξυπνη ομως! Σταθηκε διπλα μου ολα τα χρονια που βασανιστηκα για να δωσω πανελλαδικες γιατι περασα ενα λουκι με το αγχος, πηρα φαρμακα και αργησα να δωσω. Ο ανθρωπος αυτος πιστεψε σε μενα απο την πρωτη στιγμη. Οτι μου ειπε βγηκε αληθινο. Εκανε υπομονη μαζι μου. Δυστυχως αντιμετωπιζει σοβαρο προβλημα υγειας. Ειναι μια πανεμορφη, εξυπνη γυναικα. Τρομερη φιλολογος την ζητανε ολοι για μαθημα. Εχει 2 παιδια και εναν συζυγο. Οικονομικα ειναι καλα. Ποσο αδικο ειναι να μην ειναι καλα στην υγεια της! Περυσι εδωσα εξετασεις. Μια πηγαινα στο φροντιστηριο μια δεν πηγαινα γιατι ελεγα τα παραταω συνεχεια παω σε ιεκ. Εκεινη με επαιρνε διαρκως τηλεφωνο. Μου ελεγε: διαβασε και ολα καλα. Μου ελεγε μπορεις να φτασεις το 19! Αυτο το λεω για να σας δειξω ποσο πιστευε σε μενα. Καθως και σε ολους τους μαθητες της. Μετα τα χριστουγεννα σταματησα να πηγαινω ημουν χαλια. Εκεινη μου ελεγε ελα απλα για να νιωσεις καλυτερα να βγεις απο το σπιτι. Εγω τιποτα! Εκανα να την δω σιγουρα τεσσερις μηνες. Πηγα και εδωσα πανελλαδικες. Εκεινη ελειπε τους τελευταιους μηνες. Δεν ξεραμε γιατι. Εμαθε απο αλλα παιδια οτι δεν δειλιασα και πηγα και εδωσα! Ναι σε αυτο με φοβοταν γιατι καθε χρονο ελεγα δινω δινω και στο τελος δεν εδινα. Αυτη τη φορα εδωσα. Μετα απο ενα μαθημα με πηρε τηλεφωνο. Ειχα να την ακουσω καιρο. Μου ειπε" χαρηκα πολυ που πηγες επιτελους " . Ηταν σιγουρη οτι θα εγραφα λατινικα και ιστορια 20! Και ναι παιδια εγραψα πανω απο 19 και στα δυο. Και ακομη δεν το πιστευω . Τη μερα που βγηκαν τα μορια πηγα στο φροντιστηριο ηθελα να τη δω και να της πω ευχαριστω. Ο βαθμος μου ηταν πανω απο τις προσδοκιες μου δεδομενου οτι ολη τη χρονια εκλαιγα αγχωνομουν και παλι εκλαιγα και χτυπιομουν. Ταλαιπωρηθηκα πολυ αλλα τελικα το ονειρο μου εγινε πραγματικοτητα. Οταν την ειδα υστερα απο 4 μηνες περιπου δεν την γνωρισα. Η γυναικα που εβλεπα αυτα τα χρονια , η γυναικα που θαυμαζα και θα θαυμαζω ηταν μια αλλη. Εχασε πολλα κιλα λογω θεραπειων προφανως και ηταν εξαντλημενη . Δεν την γνωρισα! Ακομη και τωρα ντρεπομαι που ηταν διπλα μου και εγω την εψαχνα για να της πω το βαθμο μου. Τρομαξα και φευγοντας απο εκει αυτο που με ετρωγε δεν ηταν η επιτυχια μου αλλα το βασικο προβλημα της υγειας! Τα εχασα πραγματικα. Σοκαριστηκα. Θελω να της κανω ενα δωρο και να της το στειλω. Ειναι μια γυναικα κλασσατη με πολυ ωραιο στυλ. Ντυνεται κυριως ακριβα οποτε θελω να της κανω ενα καλο δωρο . Κοσμημα; Μακιγιαζ; δεν θα ξεχασω ποτε οσα μου ειπε ηχουν στα αυτια μου δυνατα!
5
