ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Eιμαι 20 ετων, φοιτητρια. Αρχιζω να ανησυχω, καθομαι ολη μερα σχεδον στο σπιτι χαζευοντας αδιαφορα πραγματα ειτε στο ιντερνετ ειτε στη τηλεοραση. Παρατηρω στον ευατο μου μια γενικοτερη αδιαφορια. Oταν βγαινω νιωθω πλεον οτι δεν εχω υπομονη και οτι δεν περναω καλα. Ποτε δεν ημουν ιδιαιτερα δραστηρια αλλα αυτη τη φορα αισθανομαι οτι ολο και χειροτερευει. Κυριολεκτικα, βαριεμαι τη ζωη μου. Προσπαθω να δειχνω στους αλλους οτι περναω καλα λεγοντας ψεμματα. Ναι, ξερω ανασφαλειες. Αλλα γιατι; Eξωτερικα ειμαι μια χαρα. Ουτε βιωσα καποια ερωτικη απογοητευση προσφατα. Γενικοτερα, μικροπροβληματα και οχι κατι σημαντικο που να θεωρηθει ως αιτια ή λογος για αυτη τη κατασταση. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι καθομαι ολη μερα και δεν εχω ορεξη για τιποτα. Τι εχω;