ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να περπατάς μόνος σου σε ένα γραφικό πεζόδρομο του νησιού, να κάνεις στην άκρη για να βγάλεις άλλη μια αποτυχημένη βράδυνη φωτογραφία μήπως και ξύπνησε πάλι η έμπνευση των προηγούμενων μηνών....και να διαπιστώνεις ότι μια όμορφη ξένη σε ακολουθεί και προσπαθεί να σου δείξει το πλατύσκαλο της μαγικής αυλής. Να την βλέπω να έχει ανάψει τσιγάρο δίπλα μου, περιποιημένη, ίσως λίγο ντροπαλη και σε κάπως αδύναμη θέση λόγο και της πρωτοβουλίας της. Ρίχνω μια ματιά τριγύρω μήπως αντιλαμβάνομαι λάθος την στιγμή αλλά η απομακρυσμενη τοποθεσία και η παρουσία δύο και μόνον ανθρώπων, μαζί με την γλώσσα του σώματος δεν αφήνουν και πολλές άλλες ερμηνείες... Οι σκέψεις μου είναι απανωτες και κυρίως δυστυχώς καταθλιπτικές. "Απλό είναι...την κοιτάς για μερικά δευτερόλεπτα και της λες ότι να ναι, να πεις ότι δεν ξέρεις να μιλάς;;;" "Τι;;; δεν σου αρέσει;;; για δες την καλά, ξανθιά μακρυά μαλλιά, ανοιχτοχρωμα ματιά, καλό ντυμένη λιγερόκορμη, ίσως 5 χρόνια μεγαλύτερη από σένα, ίσως και λιγο παραπάνω... ποτέ ήταν αυτό πρόβλημα;;; Τις περισσότερες περιπτώσεις η μεγαλύτερη ηλικία αποτελούσε λύση για σένα... ""Έχεις λόγους να είσαι λυπημενος αλλά γιατί να μην κάνεις μια γνωριμία;;; Ίσως και κάτι παραπάνω... Μια κουβέντα θέλει... Οποιαδήποτε κουβέντα, τι άλλο θα σε κάνει να αισθανθείς καλά;;; αν το καλό σκεφτείς δεν το αξίζεις, είσαι απεριποιητος με το αλάτι ακόμα πάνω σου και σίγουρα στην κοσμάρα σου. " Ρίχνω άλλη μια ματιά στην υποτιθεμενη βράδυνη θέα, μια ενθαρρυντικη περιέργεια με κάνει να την ξανακοιτάξω.... είναι πραγματικά όμορφη, σίγουρα όχι Αγγλίδα, Ιταλίδα ή Γερμανίδα, πιθανών όμως από βόρεια Ευρώπη, καπνίσει νευρικά και δείχνει ευάλωτη. Είναι σχεδόν δίπλα μου σε ένα ερημικο μέρος.... Σκέφτομαι ξαφνικά όλες αυτές τις ιστορίες που έχω ακούσει από γυναίκες για άθλιους άντρες, για άθλιους εραστές, για μισογύνιδες, ανωριμους, μικρόψυχους και φοβικούς που ζουν για να κρύψουν την αποτυχία τους μέσα στην γυναικεία αγκαλιά για μερικές στιγμές... Δεν έχω φέρθει ποτέ άσχημα σε γυναίκα αλλά το μυαλό μου για κάποιον λόγο με έχει ήδη κατατάξει διδακτορικά σε αυτούς τους άντρες. Θέλεις η κακή διάθεση, θέλεις τα πολλά που μου τρώνε το μυαλό, θέλεις η ασφαλής και προβλεψιμη μοναξιά...;;; Γύρισα το βλέμμα μου αλλού αργά και παγωμένα... τόσο αργά που πρόλαβα να δω λίγο την απογοήτευση στα μάτια της... Και αυτό λοιπόν το συμβάν δεν είναι παρά μια μεγάλη αμαρτία. Όχι από αυτές που μας μαθαιναν βαριεστημενα στα διάφορα κηρύγματα...αλλα από αυτές που σε μαθαίνει η πραγματική ζωή μέσα στην οποία οφείλεις να μοιράζεσαι τον εαυτό σου αλλά και να αποδέχεσαι το μερίδιο του συνανθρωπου σου και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την μαγικότερη των ανθρωπίνων επαφών. Είναι διπλή αμαρτία, είναι αμαρτία προς αυτήν αλλά και αμαρτία προς εμένα... και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω αυτήν την αμαρτία... Αυτές οι αμαρτίες δεν επανοθρωνονται, είναι σαν να σκίζεις και να πετάς μια σελίδα από την ζωή σου χωρίς λόγο. Περπάτησε γρήγορα μπροστά μου σκυθρωπή με τα χέρια της να κρατάνε σταυρωτά τα μπράτσα της σαν μια κενή αγκαλιά. Ήθελε να το δω... ήθελε να είναι μπροστά μου μερικά μέτρα σαν παιδί που το αδίκησαν και διαμαρτυρεται σιωπηρά. Και κάπως έτσι περνάει η ζωή απαρατήρητη πίσω από τις σκιές του παρελθόντος. Δεν μου έμαθε κάνεις που ζητάς συγχωρεση για αυτήν την αμαρτία, Δεν ξέρω γενικότερα αν έχει νόημα να ζητήσω συγνώμη ξέρω απλά ότι έχω ανάγκη να πω συγνώμη. Συγνώμη λοιπόν κοπελιά μου, είσαι πανέμορφη, δεν καταλαβα τι μπορεί να μου βρήκες και σου έδωσε το θάρρος να με πλησιάσεις μέσα στην ερημιά Δεν χρειάζεται να ξέρω τι μου βρήκες, θα έπρεπε απλά να σε αφήσω να μου το πεις... Συγνώμη και από εκείνο το κεράκι της ζωής μου κάηκε χωρίς να φωτίσει με λίγη χαρά 2 πρόσωπα..... ίσως αύριο να είμαι καλύτερα, ίσως αύριο να είμαι και παλι τυχερός...