ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά καλημέρα, Τον τελευταίο μήνα παίζει φλερτ με έναν συνάδελφο από την δουλειά. Είμαστε όμως ακόμα σε αρκετά πρώιμο στάδιο. Δεν μου έχει ζητήσει ακόμα να βγούμε. Να πω εδώ ότι το περιβάλλον στο οποίο δουλεύουμε και οι δυο είναι λίγο περίεργο, γεμάτο κουτσομπόληδες και αν φάνει κάτι έντονα στους άλλους μπορεί να επηρεάσει την θέση του και ίσως και την δική μου. Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν ματιές, χαμόγελα, υποννοούμενα, μόνο όμως όταν τυχαίνει να βρισκόμαστε οι δυο μας. Μπροστά σε άλλα άτομα, ενώ είναι γενικά πολύ κοινωνικός, συμπεριφέρεται σαν να μην μου δίνει σημασία. Μην πω κιόλας ότι είναι γενικά αρκετά συγκρατημένος και ψυχρός απέναντί μου. Σε συναντήσεις εργασιακές, με άτομα που δεν προέρχονται άμεσα από την ομάδα μας και δεν έχουν άμεση σχέση με το αφεντικό μας (γιατί έχουμε κοινό αφεντικό) είναι πιο χαλαρός απέναντί μου, ακόμα και μπροστά σε άλλους. Όταν όμως βρεθούμε μόνοι, πλησιάζει πολύ κοντά όταν μιλάμε, χαμογελάει έντονα, κοιτάει έντονα. Το ίδιο και στα μειλ που ανταλάσσουμε λόγω δουλειάς. Το ύφος που γράφαμε και οι δύο, στις πρώτες επαφές μας, ήταν πιο τυπικό. Από την δεύτερη επαφή και ύστερα, με προσφωνεί με το όνομά μου, σε ένα πολύ πιο χαλαρό και οικείο ύφος. Ακόμα και όταν χαιρετιόμαστε το πρωί στην δουλειά, σε εμένα έχω παρατηρήσει ότι απευθύνεται με ένα πιο οικείο τρόπο, όπως θα απευθυνόταν σε κάποια φίλη του. Ενώ στους άλλους (όχι αναγκαστικά ιεραρχικά ανώτερους) απευθύνεται σε ένα πιο τυπικό ύφος (βασικά δουλεύουμε και οι δυο στο εξωτερικό και αυτές οι "τυπικότητες", όπως ας πούμε ο πληθυντικός είναι κάτι πολύ συνηθισμένο). Οπότε, έχω την αίσθηση ότι σχεδόν εξ'αρχής προσπάθησε να δημιουργήσει ενα πιο φιλικό κλίμα επικοινωνίας. Αλλά οκ, αυτό δεν δηλώνει οπωσδήποτε και κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον. Να τονίσω ότι από πλευράς μου, μου αρέσει πολύ και προσπαθώ με διακριτικό τρόπο (τόσο-όσο, λόγω περίεργων συνθηκών στην δουλειά) να του το δείξω. Χθες λοιπόν, είχα κάποια προσωπικά θέματα και ήμουν πολύ χάλια. Γενικά προσπαθώ να μην το δείχνω στην δουλειά αλλά οκ, όπως λεν οι φίλοι μου είμαι σαν καθρέφτης και δεν μπορώ να κρυφτώ εύκολα. Οπότε είχα μια συμπεριφορά λίγο πιο αποστασιοποιημένη. Του τύπου, έχω τις μαύρες μου σήμερα, μη μου πολυ-μιλάτε . Φάνταζομαι ότι θα φαινόμουν και λίγο σκεπτική. Αυτός λοιπόν, αισθάνθηκα ότι με παρατηρούσε έντονα χθες, δεν προσπάθησε να έρθει να μου μιλήσει όπως άλλες φορές, αλλά με παρατηρούσε, μου χαμογέλασε κάποιες στιγμές αλλά λίγο συγκρατημένα και όταν τυχαία συναντηθήκαμε και ήμασταν μόνοι μας σε έναν χώρο στην δουλειά, ανταλλάξαμε δυο κουβέντες (τελείως βέβαια τυπικές, δεν ήμουν και εγώ σε mood καθόλου όμως) απλά εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε στον ενικό (είναι τέτοιο το περιβάλλον που επί το πλείστον όλοι μεταξύ μας μιλάμε στον πληθυντικό) .. μετά από αυτό, συναντηθήκαμε τυχαία αρκετές φορές στους διαδρόμους και τον αισθάνθηκα πολύ μαγκωμένο απέναντί μου .. καμία σχέση δηλαδή με αυτό το τεράστιο χαμόγελο που είχε όταν με έβλεπε άλλες φορές.. απλά έβαζε το κεφάλι κάτω και πέρναγε από δίπλα μου χωρίς καν να με κοιτάξει. Έχετε καμιά ιδέα γιατί ? και τι να κάνω ? δεν νομίζω ότι έκανα κάτι που να τον πείραξε ...