ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθες και με βρήκες. Χρόνια δουλεύαμε μαζί και δεν ήξερα την ύπαρξή σου. Με θαύμαζες είπες και με ήθελες. Τα έχασα. Με πολιόρκησες ανελέητα.Πολλά χρόνια μεγαλύτερή σου, με ένα πρόσφατο διαζύγιο στην πλάτη και με πολλές πληγές. Εσύ ήδη συζούσες με μία γυναίκα που έλεγες την αγαπάς σαν αδερφή,μόνη όμως δεν μπορούσες να την αφήσεις . Τι θα έλεγε ο κόσμος. Κάθε φορά που πήγαινες σπίτι της έβριζες, μιλάγαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο, ελευθέρωσέ τη σου έλεγα γιατί τη βασανίζεις? Κάθε βράδυ αργούσες να πας στο σπιτι, προφασιζόμενος τη δουλειά,προσπαθούσες να με βλέπεις έστω για λίγο. Ήμουνα νεκρός και μου έδωσες ζωή μου έλεγες... Και σε πίστευα... Σε φοβομουνα όμως και δεν ήξερα το γιατί.... Τρυφερός, δοτικός , ερωτικός επίμονος γι'αυτά που ήθελες... Και δόθηκα...με πολύ ντροπή σαν κοριτσόπουλο που κάνει έρωτα για πρώτη φορά. Το καθυστέρησα ένα μήνα γιατί ήξερα ότι μετα από πολύ καιρό μη ερωτικής συνεύρεσης δε θα ήταν κάτι τυχαίο για μένα. Αυτή την πρώτη φορά που είπες όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε τώρα θεώρησα ότι ούτε για σένα ήταν τυχαίο...Και μετά από δύο μήνες άρχισες να αλλάζεις... Σταδιακά μείωσες τις συναντήσεις, αλλά μιλάγαμε τρεις ώρες στο τηλέφωνο κάθε μέρα. Ήθελες να μαθαίνεις τί κάνω, πως περνάω... Με σένα αισθάνομαι ότι έχω σχέση έλεγες , αλλά τί μπορώ να σου δώσω, τί θα πεί ο κόσμος? Αισθανόσουν και ντρεπόσουν. Και καταλάβαινα ότι και από την άλλη πλευρά προσπαθούσες να κάνεις επανασύνδεση με τη συμβία σου. Μία συμβία που όλο το χειμώνα που έφτιαχνες το πατρικο σου δεν ήρθε ούτε μία φορά να δεί τί έφτιαχνες, μία συμβία που κάθε φορά που παθαίνεις κάτι σε στέλνει πακετάκι στους γονείς σου ....Κι όμως αυτή αξίζει.. Όλο το χειμώνα συμμετείχα μέσω τηλεφώνου σε γκρεμίσματα, βαψίματα, κλπ κλπ λές και ήμουν εγώ η συντροφός σου. Όταν ήρθε η ώρα να πω ότι κι εγώ θέλω κάποια πράγματα τότε πλέον ήσουν δεσμευμένος κι εγώ το ήξερα από την αρχή... Κοκκάλωσα. Δεσμευμένος, αλλά προχτές ήρθες σπίτι μου κι ενώ μιλάγαμε και προσπάθησα με νύχια και με δόντια να κρατήσω απόσταση ξαφνικά μου όρμηξες και άρχισες να με φιλάς... Κι εγώ πάλι ένιωσα να λιώνω...Απο σήμερα αποφάσισα να μη σου ξαναμιλήσω και να σε στείλω εκεί που ήσουν όλα αυτα τα χρόνια . Στο πουθενά. Ενα είναι σίγουρο. ¨Ετσι θα κάνεις μία ζωή στη συμβία σου , αλλά για τον κόσμο θα είσαι το ¨καλό παιδί¨ . Μόνο που τώρα πιά εγω ξέρω ποιός πραγματικά είσαι......