ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον εδω και καποιους μηνες εχω γνωρισει καποιον που τον συμπαθω αρκετα αλλα δεν θα ηθελα κατι παραπανω μαζι του. Αυτος φαινεται οτι ενδιαφερεται και μαλιστα μου το εχει πει αλλα απο την αντιδραση μου ηταν ξεκαθαρο το τι θελω. Απλα οσο περναει ο καιρος τον νιωθω σαν καλο μου φιλο και φοβαμαι οτι μερικες φορες μεταφραζει λαθος καποιες κινησεις μου. Για παραδειγμα προσφατα ειχε ενα θεματακι και προσπαθησα να τον βοηθησω οσο μπορουσα οταν με ρωτησε γιατι το κανω αυτο του ειπα οτι θελω να ειναι καλα γιατι ενδιαφερομαι για αυτον. Και ξεκινησε να μου λεει "Γιατι σε απασχολει τοσο;" και τετοια σαν να περιμενε να ακουσει κατι αλλο .Και αλλες φορες φορες φαινεται να πιστευει οτι κατι γινεται επειδη μπορει να του στελνω περισσοτερο η επειδη του δειχνω ας πουμε οτι τον θεωρω σαν ενα σημαντικο ατομο στην ζωη μου. Αλλα ετσι ειμαι με ολους τους φιλους μου. Με τα λιγα ατομα που εχω ξεχωρισει δηλαδη. Νιωθω αβολα καθε φορα που το παει προς τα εκει η που προσπαθει να ανοιξει συζητηση για αυτο. Επιπλεον καθε φορα που μπορει να αναφερω καποιον αλλον (που συνηθως το κανω μηπως καταλαβει οτι δεν ενδιαφερομαι) ενοχλειται και στο τελος νιωθω και ασχημα.Ωρες ωρες σκεφτομαι μηπως φταιω εγω και του εδωσα με καποιον τροπο ελπιδες η κατι τετοιο. Δεν ξερω τι να κανω.Μηπως θα επρεπε να απομακρυνθω λιγακι; Δεν το θεωρω σωστη λυση αλλα δεν ξερω τι αλλο μπορω να κανω για να του το δειξω. Αφου του το εχω πει κατα καποιον τροπο ετσι κι αλλιως.